Wat als je vrienden of familie je lief niet leuk vinden? Wat doe je dan? De relatie beëindigen, breken met je vriendengroep of je rebels gedragen thuis? Drie studenten delen hun verhaal.

Febe Keldermans (18), studente Verpleegkunde

‘Mijn vriend en ik zijn negen maanden samen en onlangs verloofd. In het begin van de relatie kwamen mijn vrienden en mama goed overeen met hem. “Beleefd, schat van een jongen”, klonk het. Maar na verloop van tijd vonden mijn vrienden dat ik meer tijd besteedde met hem en minder met hen. Ik beloofde dat ik er rekening mee zou houden. Eén probleem van de baan, maar toen kwam het volgende de hoek om loeren. Hij was té beschermend volgens mijn vrienden en mijn mama. Als ik weg ga, vraagt hij soms waar ik ben omdat ik niets heb laten weten. Ik vind dat lief, maar mijn vrienden vatten dat anders op. “Hij moet altijd weten waar je bent, is dat wel normaal?”, luidt het dan. Ook mijn mama vind dat hij te vaak bij mij moet zijn. Ze gaf mijn vrienden gelijk en mijn vrienden gaven haar gelijk. Vanaf dan escaleerde het alleen.’

‘Ben ik te laat thuis? Dat is zijn schuld. Haal ik slechte punten op school? Dat is zijn schuld. Alles leek zijn schuld in mijn mama’s ogen. “Die vuile aap moet hier niet meer binnen komen”, stuurt mama me op sms. Ik kan leven met de mening van mijn mama, zolang ik maar gelukkig ben in mijn relatie. Maar mijn vriend, een jongen van kleur, is heel gekwetst door haar uitspraken. Als hij thuis langs komt, doet mijn mama vriendelijk tegen hem. En daar stopt het dan ook. Ze gaat nooit voorstellen om eens samen ergens naartoe te gaan. We hebben met drie al vaak een open gesprek gehad over onze situatie. Dan betert het even, gebeurt er weer iets dat ze niet leuk vindt en zijn we terug bij af.’

‘Toen hij me ten huwelijk vroeg was ik verrast, zenuwachtig en blij. Eerst had ik schrik: is het niet te vroeg en wat gaat iedereen denken? Maar ik had zo’n euforisch gevoel dat ik ja zei. Ik belde meteen al mijn vrienden om het blije nieuws te delen. Ondanks alles waren ze toch blij voor me, maar ik merkte dat ze ook veel twijfels hadden. Nu nog steeds. Ik denk dat de lastige relatie tussen mijn vriend en mijn omgeving tot veel emotionele rollercoasters kan leiden in de toekomst. Maar ik geloof dat onze relatie daar sterk genoeg voor is. Anders zou je op zo’n jonge leeftijd je vriendin niet ten huwelijk vragen.’ (lacht)

Anonieme getuigenis (22)

‘Mijn vriend zijn vriendenkring bestaat enkel uit vrouwen. Daar heb ik geen probleem mee, ik kom goed overeen met zijn vriendinnen. Buiten één beste vriendin. Ik kan ze niet uitstaan. Hij stuurt van ’s morgens tot ’s avonds berichtjes naar haar, ook als hij bij mij is. Als we ruzie hebben fluistert ze dingen in bij hem. “Negeer haar maar eens”, zegt ze dan. Ze heeft al zo vaak op mijn kap gezeten, dat ik nu te koppig ben om nog een stap in haar richting te zetten. Hij wil heel graag dat wij overeen komen, maar dat gaat nooit gebeuren. Mijn vriend en ik hebben een afspraak gemaakt: als hij bij mij is, is zij er niet. Ik hoef haar niet zien verschijnen op zijn gsm-scherm, ik hoef haar naam niet te horen, zij is er gewoon niet op dat moment. Als hij thuis belt met haar interesseert mij dat niet, zolang het niet bij mij is. Maar dat systeem werkt nog niet honderd procent.’

‘Mijn vriend en ik zijn heel open. Wij praten over alles, dus ook over haar omdat je merkt dat zij een struikelblok is in onze relatie. Ze gaat er altijd zijn, dus ik vind dat ik dat bespreekbaar moet blijven maken. Alles wat mij kwetst of stoort zeg ik tegen hem. Afgelopen zomer gingen we bijvoorbeeld een week naar Italië met mijn familie. Er was nog niets concreets geboekt, maar dat stond wel op de agenda. Ineens dropt hij de bom dat zij had gevraagd naar Frankrijk te gaan in diezelfde week. Ik wist van niets.’

‘Ik heb geen relatie met haar en dat stoort mij zo hard. Ik heb geen driehoeksverhouding gevraagd, maar ik ben er wel zo ingerold. Hij bespreekt persoonlijke dingen van mij samen met haar. Ik ken haar niet dus zij hoeft die dingen niet te weten. Ik krijg haar niet uit mijn relatie en dat kan naar de toekomst toe voor problemen zorgen. Op dit punt twijfel ik of we niet gewoon moeten stoppen met de relatie, ondanks dat we al twee jaar samen zijn.’

Kyara Vandenhoudt (17), studente Toegepaste Psychologie

‘Mijn ex-vriend wilde nooit met mij in het openbaar afspreken. Tijdens het schooljaar stoorde mij dat niet. Deoverload aan schoolopdrachten maakte dat we niet veel tijd hadden om ergens naar toe te gaan. Meestal bleven we in het weekend bij elkaar slapen en dan moesten we weer huiswerk maken. Maar mijn vriendinnen zagen dat anders. In hun ogen leek het alsof hij zich schaamde voor mij. “Ben je wel zeker dat er nog iets in die relatie zit, wil je het niet gewoon stopzetten?”, klonk het. Ik reageerde daar niet op.’

‘Ik wilde mijn vriend betrekken in de vriendengroep, maar hij wilde zijn trots niet opzij zetten. “Ga maar alleen met je vriendinnen weg”, luidde het antwoord. Hij had het gevoel dat mijn vrienden hem niet goed genoeg kenden om te oordelen over onze relatie. Dat was een heel moeilijke situatie. Ik leefde in twee gescheiden werelden waar ik ofwel met hem was ofwel met mijn vrienden.’

‘Toen de zomervakantie naderde, wilde mijn vriend nog steeds niet in het openbaar afspreken. Dan ging er een belletje rinkelen. Ik begon stilletjes aan te begrijpen waar mijn vrienden hun bezorgdheden vandaan kwamen. Uiteindelijk heb ik de relatie beëindigd. Soms hebben we nog contact, maar dat komt meestal van zijn kant.’

Tekst: Maaike Huegaerts, eindredactie: Akyna Peeters
Foto’s: Scigola via Pixabay