Brontë (23) vertrok zonder diploma voor een jaar naar de andere kant van de oceaan. Tijdens een cursus leerde ze de basics van het boerderijleven, om zo makkelijker een job te vinden als backpacker. Die vond ze zowel in het bruisende Sidney, bij de paardenraces, als op een boerderij waar je overal rondom je niks anders zag dan land.

‘Zoals je je het leven op een ranch voorstelt, zo was het daar’, zegt Brontë. Ze vond de boerderij waar de cursus gegeven werd zo leuk, dat ze er wilde blijven werken. ‘Als je de deur open deed, liep je tegen een schaap aan en overal waar je keek zag je land.’

Elke week kwamen er tien nieuwe mensen de cursus volgen. ‘We sliepen allemaal samen in een soort loods, met niet meer dan golfplaten eromheen. ‘s Nachts kon het heel koud worden, maar toch was het altijd heel gezellig.’

Tijdens haar werk op de ranch kookte Brontë ook voor de nieuwe cursisten. Meestal gebeurde dat op een kampvuur buiten, behalve als het regende. Dan staken ze de kachel binnen aan en kookten daar op.

‘Bij het hout halen voor de kachel moest je grote handschoenen dragen, tot aan je schouders’, vertelt ze, ‘want tussen de houtblokken zaten spinnen. De kleinste zijn meestal het meest giftig. Je moest ook je bed goed nakijken en steevast je schoenen uitschudden.’ De boerderij was zo afgelegen dat het lang zou duren voor de hulp arriveert. ‘Gelukkig had de boer daarom ook een antimiddeltje liggen.’

Paardenraces

Sinds haar zevende rijdt ze paard, dus mocht ze ook aan de slag bij de paardenraces. Daarbij zat ze midden in Sidney, maar niet alleen het stadsleven zorgde voor een hele andere beleving. Ook nachtwerk en vertoeven tussen de rijkste mensen van Australië was helemaal anders.

‘Daar leerde ik dat die manier van omgaan met paarden, niet echt mijn ding is.’ De paarden worden al van een jonge leeftijd hard getraind en op 5 jaar gaan ze meestal met pensioen. ‘Dan zijn ze gewoon op. En een veulen zou je de tijd moeten gunnen om iets te leren, maar het draait daar echt om geld dus worden ze soms lichtjes gedwongen.’

Uiteindelijk werd ze bij de eerste stal waar ze voor de paardenraces werkte ontslagen. ‘Ik had een keer een grote mond, toen mocht ik vertrekken. Ja, je bent een backpacker, voor jou hebben ze tien anderen.’

Gelukkig had Brontë de dag nadien al een baan bij de stal ernaast, waar ze nog even gewerkt heeft voor ze terugkeerde naar de boerderij.

Beluister meer van Brontë’s avontuur hier:

Tekst en audio: Silke Wossmann
Foto’s: © Brontë Jansen