Fien De Smet (23) werkt op Brussels Airport, in haar vrije tijd doet ze vrijwilligerswerk en gaat ze regelmatig sporten. Negen maanden geleden besloot Fien dat ze moslima wou worden. Ze heeft nog geen moment spijt gehad van haar beslissing. ‘Hoe ik was en hoe ik nu ben is letterlijk een wereld van verschil, maar ik ben zoveel gelukkiger nu.’ 

‘Ik kwam op heel jonge leeftijd al in contact met de islam. In het eerste leerjaar volgde ik zedenleer op school, samen met drie anderen. Eén daarvan was moslima, de allereerste op onze school. Dat was mijn beste vriendinnetje. Toen al leerde ze mij veel over haar geloof. Ze gaf mij een klein islamboekje, daar stond een vers in uit de Koran en mijn naam in het Arabisch. Ik heb altijd vrienden en vriendinnen gehad die moslim zijn. Ik wist dat mijn denkwijze hetzelfde was als die van hun omdat wij zo goed overeenkomen.’ 

Klein islamboekje

‘Mijn interesse in de islam groeide verder toen mijn ouders vorig jaar gingen scheiden. We zaten midden in de coronacrisis. Ik was altijd thuis en dan begin je na te denken. Ik begon video’s te kijken, met mensen te praten, en ik besefte: dit is hoe ik denk. Heel toevallig vond ik toen dat klein islamboekje terug dat ik in de lagere school van mijn beste vriendin had gekregen. Ik was er niet naar op zoek. Dat was echt een teken. Ik vond dat zo speciaal. Ik heb dat meisje terug opgezocht en we hebben urenlang gepraat. Ze kon alle vragen beantwoorden die ik had, ze heeft mij zoveel bijgeleerd.’

‘Iedereen in de islam volgt hetzelfde, rijk of arm.
Dat heeft mij echt overtuigd’

‘Ik vond het altijd al een mooie religie omdat die mensen heel standvastig zijn. Bij de religie die ik had, het christendom, doe je maar wat. Iedereen heeft zijn eigen interpretatie. Het was altijd heel onduidelijk voor mij. In de islam heb je echt regels die je kan volgen. Je volgt één boek, de Koran. Iedereen in de islam volgt dezelfde regels, rijk of arm. Dat heeft mij echt overtuigd. Het bidden bijvoorbeeld. In het christendom bidt iedereen op zijn eigen manier, en daar is niks mis mee. Maar in de Islam heb je vijf gebeden per dag. Daarvoor was je jezelf volgens een vastgelegd ritueel, want als je bidt moet je proper zijn. Je bidt in één richting en als je de juiste dingen volgt, weet je dat je gebed geaccepteerd wordt. Het is een heel structureel geloof en persoonlijk hou daarvan. Ik weet wat ik moet en niet moet doen.’

Voilà, ik was bekeerd

‘Op een gegeven moment wist ik het: oké, dit is hoe ik ben. Ik was er klaar voor, klaar om mij te bekeren. Maar het was toen corona. Normaal ga je naar de moskee en spreek je bij een Imam je sjahada uit. Daarin zeg je: ‘Ik beloof dat er één god is mohammed zijn boodschapper is’. Als je dat uitspreekt bij een Imam, ben je bekeerd. Maar door de coronacrisis heb ik dat via videocall gedaan. Voila, ik was bekeerd. Ik huilde van blijdschap, ik voelde mij zo goed. Op het moment dat ik besloot mij te bekeren, was het aan het stormen. De avond van mijn bekering was het wéér zo aan het stormen. Toen was ik zeker dat ik de juiste beslissing had gemaakt. Diezelfde avond heb ik het ook tegen mijn mama gezegd. Ze zei tegen mij: ‘Ik ben echt trots op jou, zolang jij gelukkig bent, ben ik gelukkig.’ Dat deed mij zoveel deugd. Mijn mama die het accepteert, was voor mij het allerbelangrijkste. Als mijn mama naar de islam kijkt, kijkt zij niet naar wat er op het nieuws komt of in de kranten staat. Ze heeft geen vooroordelen en ziet dat de islam iets moois is. Terrorisme is geen islam, en dat beseft mijn mama ook.’

 ‘Ik wou iedereen laten zien dat ik nog steeds dezelfde persoon ben gebleven’

Grote mond, klein hartje

‘In het begin wou ik het nog wat voor mijzelf te houden. Ik was bang voor de reacties. De eerste weken heb ik tegen niemand iets gezegd, zelfs niet tegen mijn beste vriendinnen. Enkel mijn mama wist het. Ik wou iedereen laten zien dat ik nog steeds dezelfde persoon ben gebleven. Mensen denken vaak dat het voor een jongen is, maar ik had helemaal geen relatie. In het begin wou ik mijn eigen weg er nog wat in zoeken. Dat wou ik door niemand laten verpesten. Na twee maanden heb ik dat gewoon op Instagram gegooid omdat ik mijn hoofddoek wou dragen. Dan weet iedereen het. Vijf minuten voor ik het op Instagram postte, had ik een bericht gestuurd naar mijn twee beste vriendinnen. Ik wou het wel al vertellen, maar ik durfde niet en ik wist ook niet hoe.’

‘Gelukkig heb ik heel veel positieve reacties gekregen. Zelfs van mensen waarvan ik het niet verwacht had. Ik had het gevoel dat ik thuiskwam, ik werd omringd door mensen die mij zoveel steun gaven. Dat deed mij echt deugd. Ik heb misschien wel een grote mond, maar ik was echt bang. Ik heb ook van heel veel moslims de reactie gekregen dat ze dankzij mij terug beseffen hoe mooi hun religie is. Dat mensen daar echt voor kiezen, en dat ik hen geholpen heb dat terug in te zien. Ik heb niet zo veel slechte reacties gekregen, wel werd er veel achter mijn rug gebabbeld, op mijn werk bijvoorbeeld. ‘Het zal wel zijn omdat ze een vriendje heeft’, hoor ik vaak. Laat ze maar denken wat ze willen, zolang ik maar weet wat er is, maakt het mij niet uit. Die negatieve commentaar weegt niet op tegen al het goede.’

‘Ik heb nooit gedacht dat een vrouw met een hoofddoek onderdanig is’

Trots

‘Op een dag ging ik naar Antwerpen, voor de eerste keer in het openbaar met mijn hoofddoek. Ik wou weten hoe ik er mij in voelde. Sindsdien heb ik die niet meer uitgedaan. Ik ben er trots op en iedereen mag het weten. Als moslima vind ik het dragen van een hoofddoek een verplichting. Het staat zo in ons boek en je toont aan: ik ben een moslima en ik ben er trots op. Ik heb nooit gedacht dat een vrouw met een hoofddoek onderdanig is, dat is iemand die sterk in haar schoenen staat. Het is ook een soort bescherming. Als je op straat loopt, wordt je niet nageroepen door mannen. Ze gaan respectvoller met je om omdat ze weten dat je toegewijd bent aan je geloof. Je gedraagt je want je vertegenwoordigt de islam.’

Zenmomentje

‘De islam steunt op vijf pilaren: je bekeren, het gebed, jaarlijks financiële hulp bieden aan de armen, de ramadan en de bedevaart naar Mekka. Veel mensen bidden niet, maar een gebouw moet op vijf pilaren steunen. Als er één pilaar wegvalt, stort heel het gebouw in elkaar. Toen ik deze zomer in Marokko was, ging ik vaak naar de moskee om te bidden. Je voelt je één met iedereen. Iedereen bidt naast elkaar, rijk of arm. Allemaal dragen ze hun gebedskleed, niemand draagt merkkledij. Iedereen is even hetzelfde. Het gebed is echt mijn zenmomentje. Je geeft je volledig over aan God. Ik kan nog zo’n slechte dag hebben, als ik bid, kom ik volledig tot rust. Het is een last die van mijn schouders valt.’

‘Wat ik mooi vind aan ons geloof is dat iedereen op dezelfde manier en in dezelfde taal bidt. Of je nu uit Kinshasa, Delhi of Beveren-Waas komt, wij bidden allemaal in het Arabisch. Dat creëert echt een samenhorigheid. Er zijn zoveel mooie, kleine dingetjes in de islam. Als je naar iemand glimlacht krijg je daar een beloning voor. Alles rond intenties, jaarlijks geven moslims 2,5% van wat ze op hun bankrekening hebben aan de armen. Niemand zegt dat want je doet het niet om indruk te maken op anderen.’

Free spirit

‘Voor mijn bekering was ik helemaal anders. Ik was echt een free spirit. Ik ging vaak alleen op vakantie en postte veel foto’s in bikini. Ik was open en los. Ik ben nooit iemand geweest die veel uitging, maar ik deed wel gewoon mijn ding. Ik was religieus maar ik hield mij niet aan bepaalde regels. Ik droeg korte rokjes en strakke kleedjes. Ik was gewoon normaal. Maar was ik gelukkig? Nee. Ik ging vaak naar de fitness en hing altijd rond jongens. Ik kreeg veel vulgaire berichten en comments op mijn foto’s. Jongens spraken tegen mij voor maar één ding. Ik werd daar niet gelukkig van.’

‘Voor de eerste keer in mijn leven heb ik gemerkt dat ik gerespecteerd word in plaats van gewild’

‘Na de scheiding van mijn ouders zat ik echt met mezelf in de knoop. Ik was levensmoe. Het klinkt misschien stom, maar ik heb mezelf gevonden. Sinds ik mij bedekt kleed ben ik nog nooit zo gelukkig geweest. Als ik nu aandacht krijg, weet ik dat dat is voor wie ik ben. Daarvoor was dat om mij in hun bed te krijgen. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik gemerkt dat ik gerespecteerd word in plaats van gewild. Dat heeft veel met mijn zelfvertrouwen gedaan. Want, waarom postte ik zo’n foto’s? Om mijn zelfvertrouwen een opkikkertje te geven, daar krijg je likes van. Nu heb ik veel minder het gevoel dat ik mij moet bewijzen. Ik was obsessief aan het sporten om mezelf mooier te maken en mijn lichaam te tonen. Dat was niet meer gezond. Ik was te veel bezig met hoe ik eruit zag. Dit heeft mij echt rust in mijn hoofd gegeven. Ik moet mij niet meer zo kleden en ik moet mezelf niet meer zo uiten op sociale media. De persoon die ik hiervoor was, was gewoon een schim van mij, iemand die ik probeerde te zijn, maar diep vanbinnen niet was.’

‘De persoon die ik hiervoor was, was gewoon een schim van mij, iemand die ik probeerde te zijn, maar diep vanbinnen niet was’

Alles gebeurt met een reden

‘Ik was te veel bezig met het leven en alles er rond. Langs de ene kant heb ik wel spijt dat ik mij niet vroeger bekeerd heb, maar langs de andere kant gebeurt alles met een reden. Oké, ik was niet gelukkig. Maar ik heb wel mooie tijden beleefd en ik moest dit allemaal meemaken om tot dit te keerpunt komen. Ik zou nooit tegen iemand zeggen: bekeer je en je zal gelukkig worden. Dat is mijn persoonlijke ervaring. Je moet het voor jezelf doen en alleen als je er klaar voor bent want het is een grote stap.’

‘Ik heb veel moeten leren en ik leer nog steeds elke dag bij. Dat is voor iedereen zo, ook al ben je als moslim geboren, je weet nooit alles. Maar je helpt elkaar. Er zijn dingen die ik weet, die een ander niet weet, net omdat ik zoveel research gedaan heb. Zo help je elkaar groeien. Je wordt opgenomen in families, overal staat er een bordje klaar. Dat heb je hier niet. Op sommige plaatsen wordt je wel slecht bekeken of benadeeld, maar dat is niks tegenover hoe je geaccepteerd wordt in een veel grotere groep.’

‘Mensen helpen elkaar gewoon door hun connectie met God, en dat is iets moois’

Broederschap

‘Door de problemen in mijn familie was ik altijd chagrijnig en slechtgezind en dat uitte ik tegen mijn mama. Maar de islam zegt: ‘het paradijs ligt onder de voeten van uw moeder’. Je moet je mama dus behandelen als geen ander. Sinds ik dat heb toegepast in mijn eigen leven, is onze relatie duizend keer beter geworden. Je probeert iedereen gewoon goed te behandelen. Op mijn werk zie je niet dat ik moslima ben omdat ik mijn hoofddoek niet mag dragen. Je mag niks van geloofsovertuiging zien, dus ook geen kruisje. Dat is een soort bescherming. Wanneer je ruzie hebt, kunnen ze het niet op je geloof steken. Toch weten veel mensen dat ik moslima ben, gewoon door de manier waarop ik met hun omga. Dat is echt een groot compliment voor mij. Ook al zijn het mensen dat je niet kent, je bent allemaal broeders en zusters. Je voelt dat. Je hebt echt een connectie. Als ik reizen naar Marokko of een ander Islamitisch land doe, en er is een probleem, helpt iedereen elkaar. Je hebt echt dat broederschap. Mensen helpen elkaar gewoon door hun connectie met God, en dat is iets moois.’

Respect voor alles en iedereen

‘Als je naar de essentie van de islam kijkt, zie je alleen maar mooie dingen. Je moet respect hebben voor alles en iedereen. Een dier, een mens en zelfs voor een blaadje op de grond. Er zijn te veel mensen die alleen maar naar tv kijken en een verkeerd beeld van de islam hebben. Ze zien terroristen, maar dat is niet wat er in de Koran staat. In de Koran staat bijvoorbeeld dat als je één persoon doodt, het is alsof je heel de wereld hebt vermoord en als je voor één iemand goed doet, het is alsof je voor iedereen iets goed doet. Het is niet omdat ze Allahoe akbar zeggen, dat het in de naam van Allah is. Dat is iets wat ik heel jammer vind. Maar ik denk ook dat als mensen een beetje kritisch kunnen nadenken, ze dat ook wel snel beseffen.’

‘Wanneer je iets slechts meemaakt of je krijgt niet wat je wil, is dat een bescherming en zal je iets beters in de plaats krijgen’

‘Ik doe al een tijdje vrijwilligerswerk in een opvangtehuis met vluchtelingen. Die vallen allemaal terug op hun geloof, dat is hun houvast. Die geloven in God en weten dat het goed komt. Dat is iedereen zijn houvast in ons geloof. Ook al kan alles misgaan, als je vertrouwen hebt, at the end of the day komt alles goed. Wanneer je iets slechts meemaakt of je krijgt niet wat je wil, is dat een bescherming en zal je iets beters in de plaats krijgen. Ik ben dankbaar voor alle slechte dingen die ik heb meegemaakt, want als ik die niet had meegemaakt, was ik niet wie ik vandaag ben.’

Mentaliteit

‘Het jammere is dat als je de mooie kant van de islam wilt vinden, je écht op zoek moet gaan. Je vindt dat niet zo makkelijk op internet. De media portretteert dat heel slecht. Ik heb vaak het gevoel dat ik mij moet bewijzen tegenover oudere mensen. We moeten tonen dat er ook nog goede zijn, en dat zou niet mogen. Ik heb van thuis altijd meegekregen dat iedereen hetzelfde is. Iedereen heeft zijn eigen weg in het leven. Maar sommige worden opgevoed met een andere mentaliteit, en zo gaat er nooit iets veranderen. Als mensen wat meer zouden leren om in gesprek te gaan met elkaar, en alle vooroordelen aan de kant schuiven, zou je zoveel van elkaar kunnen leren. Ik ben ook lang niet perfect, en ik heb ook nog veel te leren. Maar je moet je net openstellen om dingen bij te leren.’

‘Je kan niet één iemand vergelijken met de rest van de wereld’

Levensmoe

‘Ik vind van mijzelf dat ik een aangenamer en beter persoon ben geworden. Waarom zou je daar tegen zijn? Er zijn mensen boos op mij omdat ik mij deftig kleed, die willen zo graag mijn lichaam en haar zien. Waarom ben je zo gefocust over een doek op mijn hoofd? Als ik straks een muts op zet en ik steek al mijn haar weg, kan je het toch ook niet zien. Ik snap niet waarom sommige daar zo’n probleem over maken. So what? Ik maak mij ook niet druk als mensen met een string op Instagram staan, maak u dan ook niet druk dat ik mij wil bedekken. Je kan niet één iemand vergelijken met de rest van de wereld.’

‘Dit waren al de mooiste negen maanden van mijn leven. Het is alsof ik nooit iemand anders ben geweest. Later wil ik trouwen en vier kinderen krijgen, ik kom zelf ook uit een gezin van vier. Soms wil ik hier echt alles achterlaten en gewoon vertrekken, maar alles op zijn tijd. Eigenlijk ben ik totaal nog niet met mijn toekomst bezig. In de islam komt alles altijd op zijn pootjes terecht. Daarom maak ik mij geen zorgen over later. Ik vind elk geloof mooi. Iedereen voelt zich ergens thuis, ook al geloof je in niks. Dat is allemaal oké. Ga gewoon respectvol met elkaar om. Mensen maken zich zo druk om anderen. Dat moet zo vermoeiend zijn. Laat iedereen zijn wie ze willen zijn.’

Tekst: Helena Van Lierop, eindredactie: Dewy De Leeneer
Foto: © Helena Van Lierop