Wanneer de barometer onder nul zakt en de sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen, transformeren de tien rupsen aan mijn voeten in wintertenen. Met deze snoezige term vertel ik u in één simpele zin dat mijn opgezwollen tenen elk moment als knettersuiker uit elkaar kunnen springen. Vandaag vliegt de kerstman over ons Belgenlandje. Eindelijk is het maatschappelijk verantwoord om schaamteloos in mijn knuffelwaardige rendier sokken rond te huppelen en zakt het levensgevaar van deze broze rupsen. Godzijdank.

Op kerstavond groeit de ledenlijst van mijn collectie winterkousen, een stijging die ik te danken heb aan mijn familieleden wiens creativiteit ver zoek is. Ja, ik beken. Het is niet meteen het aantrekkelijkste kledingstuk dat vanavond onder de kerstboom ligt, maar tegenover de Rudolf trui van mijn nonkel zijn mijn nieuwe kerstsokken goud waard. Volgens mijn principiële zelve moet iedereen zich op deze feestelijke avond helemaal uitdossen. Bij mij resulteert dit in een zwarte maxi dress met een dunne panty die doorheen de avond meermaals aan vervanging toe is. De levensduur van een fruitvlieg reikt verder dan de overlevingskansen van deze dunne stofjes. Na zes uur schieten de ladders als vuurpijlen door mijn broekkousen.

Katers, rupsen en vlinders: de kerstdierentuin 

Eeuwige dank aan de rekbaarheid van deze panty’s. Moest ik vanavond een broek dragen, zat ik hier nu bijna poedelnaakt in mijn kanten slip en kerstkousen. Vanavond ligt het risicogehalte van een kapot springende knop best hoog. Ik voel mij net Rupsje Nooitgenoeg die zich door een ellenlang diner wurmt. Of deze rups morgen zal ontpoppen in een sierlijke vlinder? Kleine kans. De voelsprieten zullen eerder op snorharen lijken. Kortom: het monkellachje dat nu al op mijn gelaat af te lezen is, doet vermoeden dat ik morgen ontwaak als een groggy kater die niet meteen in staat is om vrolijk rond te fladderen.

Op 24 december zijn het niet mijn wintertenen, maar de chocolade paaseitjes die als knettersuiker uit elkaar springen. Eeuwige dank aan mijn schattige oma die haar snoepjeslade tijdens het koffiemoment plundert. Schaamteloos probeert ze muffe zandkoekjes of half gesmolten chocolade aan ons te verpatsen. Alles kan, alles mag. Mijn nonkel mag u dankzij zijn Rudolf pull elk moment uitroepen tot Prins Carnaval, mijn zus heeft zonet een valentijnskaart voorgelezen aan haar wederhelft en mijn omaatje heeft de paashaas uitgenodigd. Wat een jolige bende. Als kers op de taart zijn mijn tien rupsachtige uitstulpingen weer helemaal gezwollen. Wintertenen of het resultaat van de glaasjes rode wijn? Aan u de eer.

Tekst: Eline September, eindredactie: Hanne Van Oeckel
Foto: © Eline September