Felix Sandon (28) is van kleins af aan al een lezer geweest. Zo ging hij met zijn moeder vaak naar de bibliotheek en las samen met zijn opa de krant of een boek. Hij is ervan overtuigd dat iedereen die echt hard met lezen bezig is, ooit zelf wel eens wil schrijven. ‘Wat een bestaan moet dat zijn om zelf dingen te schrijven?’ vertelt Felix Sandon. ‘Ik verlang er nog steeds naar om in iemand zijn boekenkast te staan.’

Voltijds schrijven doet Sandon nog niet, als hij niet achter zijn schrijftafel zit, werkt Felix in het onderwijs. Vroeger deed hij dat als leerkracht Nederlands, nu is hij de steunende kracht rond taalbeleid, ondersteuning en gelijke onderwijskansen in zijn school. Daarnaast werkt hij voor Luminous Dash, een online muziekmagazine. Daar wordt hij in natura betaald met concerttickets en bespreekt hij muziek of interviewt hij muzikanten voor het magazine. Dat houdt hem scherp als schrijver.

Van gedicht tot handpalmverhaal

Felix is heel actief op sociale media, op zijn Instagrampagina post hij vele gedichten, die hij ook deelt op zijn website. Het gedicht dat hij post, ontstaat in zijn hoofd, maar dat is meteen heel expressief:  ‘Het is dan jammer om dat uit te typen in Word, dan verliest het die expressie.’ Hij gaat graag op zoek naar manieren om het gedicht en het ritme, de klanken en het effect weer te geven. Het vaakst werkt hij met papier en veel knip-en-plakwerk. ‘Een vriendin van mij schildert en tekent, daar heb ik een hele hoop schetsen en probeersels gekregen’ zegt Felix, ‘waarmee ik aan de slag ben gegaan om het gedicht visueel weer te kunnen geven zoals het er in mijn hoofd uitziet.’

‘Het is dan jammer om dat uit te typen in Word, dan verliest het die expressie.’

Ook zijn kortverhalen, of ‘handpalmverhalen’ hebben zich in zijn sociale media genesteld. Wat hem tot het genre leidde, vertelt hij in deze video:

Voor de vorm haalt Felix zijn inspiratie bij dichter Paul van Ostaijen, maar voor inhoud grijpt hij terug naar schrijver Herman De Coninck. Net als hem wil hij gewone taal gebruiken maar daar iets magisch mee doen door te spelen met gevoelens en het surrealistische. Niet met grote woorden maar eerder het alledaagse.

Felix haalt zijn inspiratie niet enkel bij schrijvers, hij kijkt ook naar mensen die met poëzie optreden. ‘Dan zie je hoe anderen aan het werk gaan. Een gedicht schrijven is één ding, maar het brengen op het podium met emotie en klank is iets anders.’ Zo probeert hij steeds nieuwe ideeën te verwerken in zijn werken.

Van het podium tot Instagram

Optreden doet hij ook zelf. Hij heeft bij dichter David Troch een workshop poëzie op het podium gevolgd. Daar leerde hij niet veel,  maar wel bij De Sprekende Ezels, een maandelijks open podium. Na inschrijving en enkele maanden wachten kreeg hij een telefoontje dat hij mocht optreden. Zo stond hij diezelfde avond nog in een Leuvens café op een podium poëzie te brengen voor een groot publiek.

Optreden doet hij onder zijn artiestennaam Felix Sandon. ‘Ik heb al zo veel variaties op mijn echte naam, Jochem De Bock, gehoord, dat ik daar korte metten mee wilde maken. Ik koos daarom voor de naam van mijn overgrootvader, Felix.’ Op die manier was een nieuwe artiest geboren.

Een schrijver zijn in het digitale tijdperk geeft volgens hem ook veel mogelijkheden. Voor zijn visuele poëzie maakt Sandon gretig gebruik van online media. ‘Er zijn zo veel manieren om gezien te worden, en je moet die ook durven te omarmen. Vroeger had je alleen de drukpers en literaire magazines, die laatste hebben intussen ook hun weg naar de online wereld gevonden.’ Kortverhalen die hij al schreef voor De Optimist, een puur online magazine, werden aangevuld door illustraties door een professionele illustrator. ‘Dat is iets fantastisch, dat jouw verhaal online kan verschijnen en er een visuele weergave van wordt gemaakt, de mogelijkheden zijn enorm.’

‘Er zijn zo veel manieren om gezien te worden, en je moet die ook durven omarmen’

Zelf verscheen Sandon al in literaire tijdschriften zoals De Optimist en Azertyfactor. Hij is er ook van overtuigd dat hij met video en sociale media heel veel zou kunnen doen en durft het geen doodsteek te noemen.

Over wie hem volgt op sociale media heeft hij geen duidelijk beeld.

Van waarnemer tot acteur

De inspiratie voor zijn stukken haalt Sandon van overal. Zo speelt hij met beelden of zinnen die hij opvangt, maar ook met herinneringen. Hij schrijft ook vaak in de vorm van een ik-verteller, ook als hij zelf niet heeft meegemaakt wat hij beschrijft. ‘Schrijven is ook een beetje acteren, ik zoek graag het perspectief van een ander op. Zo vind je ook veel sneller magische en surrealistische scenario’s terug’.

Een van die scenario’s is zijn kortverhaal Sluitingstijd, dat hij schreef voor de website virusverhalen.nl, een verzameling van creatieve stukken om tijdens deze barre quarantaineperiode te lezen. Een verfilming van het eerste deel van Sluitingstijd zie je hier:

De afloop van Felix’ dilemma lees je verder op zijn website.

Voltijds schrijven en misschien een eerste echte roman uitbrengen zijn voor hem nog steeds de ultieme ambitie, al zal hij steeds een bescheiden schrijver blijven.

Tekst: Jarne Thoelen & Laurien Thomas
Reportage, camera en geluid: Jarne Thoelen & Laurien Thomas
Foto: ©Jarne Thoelen