Met onder andere de Vijftigers, Hugo Claus, maar ook Nick Cave als inspiratiebronnen is Mattijs Deraedt (28) al sinds zijn zeventiende op zoek naar zijn eigen stem binnen de poëziewereld. Die heeft hij uiteindelijk gevonden en onder woorden gebracht in zijn debuutbundel De schaduw van wat zo graag in de zon had blijven staan, over de stereotypen en complexiteit rond “man zijn”. Naast gedichten maakt hij ook muziek.

‘Ik denk in beelden en schrijf in vrij eenvoudige, heldere taal. Het heeft vaak ook iets muzikaals’, zegt Mattijs Deraedt. Taal is vaak ritmisch, maar kan ook soms bevreemdend zijn: ‘Onder het oppervlak schuilt er altijd wel een soort van mysterie’, aldus Deraedt, ‘Ik heb iets met het magisch realisme. Ik hou wel van licht bevreemdende beelden op de grens tussen realiteit en droom.’ Zo gebruikt hij ook zijn eigen dromen in zijn gedichten zonder te proberen om ze uit te leggen, in die mate dat de betekenis van een strofe soms voor hemzelf mysterieus blijft.

Deraedt en sociale media: ‘Geen harde taak die ik moet volbrengen’

Voor Deraedt is de digitale omgeving als schrijver een extra wereld naast de wereld die al zo lang bestaat binnen de literatuur. Maar hij vindt het niet noodzakelijk om als dichter je werk op sociale media te delen: ‘Poëzie heeft nog steeds een vaste lezersbasis die naar de boekhandel trekt of recensies in de krant leest om nieuwe poëzie te leren kennen.’

Zijn sociale media dienen vooral om een beeld te krijgen op de andere schrijvers die vandaag de dag actief zijn, wat volgens hem aantoont dat er online een community van schrijvers voelbaar is. ‘Je leert veel schrijvers kennen. Zo heb ik via de hashtag #poëzie op Instagram schrijvers gevonden en laten verschijnen in Kluger Hans, het tijdschrift waarvoor ik werk als poëzieredacteur.’

Bekijk hier wat de schrijver te zeggen heeft over zijn plek in digitale tijden en lees verder na het fragment:

Toch hoopt hij zelf om via zijn eigen digitale kanalen de jongere generaties te bereiken: ‘Het is voor mij een manier om te kijken of er nog andere publieken zijn dan voor mijn bundel op papier.’ Zo maakt Deraedt op zijn instagrampagina luistergedichten die de mensen uiteindelijk kunnen leiden naar zijn gedichten in de bundel.

Het gebruik van sociale media zijn voor hem samengevat ‘een mooie aanvulling’ op wat er al bestaat, zonder dat het een ‘harde taak’ wordt die hij moet volbrengen. Sociale media nemen daarbij soms een bepaalde druk met zich mee. Het posten van luistergedichten, wat tijdrovend is, wisselt hij daarom af met foto’s van geschreven poëzie: ‘Ik wil er geen businessplan achter steken, maar probeer op het gevoel dingen te delen. Ook dat kan perfect werken.’

Beluister hier één van zijn gedichten en lees verder na het fragment:

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Mattijs Deraedt (@mattijsderaedt.poezie)

Over mannelijkheid: ‘Deze bundel was een groeicurve voor mezelf als persoon’

Wanneer Deraedt had besloten dat hij een bundel wou uitgeven, lag mannelijkheid nog niet meteen als hoofdthema op tafel, maar het onderwerp kwam niet uit het niets: ‘Toen ik sprak met mijn vrienden over het feit dat ik misschien een bundel wilde schrijven over mannelijkheid, gaven ze aan dat ze dat thema al hadden opgemerkt in mijn eerder werk. Zo heb ik ontdekt dat ik er iets meer mee moest doen.’
In een tijd waar vragen over gender heel actueel zijn, is de bundel een zoektocht waarin hij zich afvraagt welke man hij zélf wil zijn: ‘Als puber merkte ik dat ik introvert was en het moeilijk had om emoties te uiten. De jaren die daarop volgden, werden een zoektocht naar een manier om daaruit te breken en mezelf de vraag te stellen wat dit over mannelijkheid zegt. Deze bundel schrijven was een groeicurve voor mezelf als persoon.’

Bekijk hier wat Deraedt te nog zeggen heeft over zijn idee van mannelijkheid:

Deraedt wil met zijn bundel zwakke communicatie als pijnpunt rond mannelijkheid verbreken. Nu staat hij rustiger in het thema: ‘Ik heb het gevoel dat ik met deze bundel heb gezegd wat ik wou zeggen, en dat ik nu niet meer de behoefte heb om binnen dat onderwerp verder te gaan.’  In zijn volgende bundel zal zijn blik dan ook meer naar buiten gericht zijn: ‘Ik wil er nu mezelf minder in betrekken, de buitenwereld wat meer op zichzelf laten staan.’

Bekijk nog de creatieve bewerking van zijn gedicht Vreemde God uit zijn debuut:

Tekst: Soeteken Rosseau
Foto: © Jeroen Gielen
Interview: Soeteken Rosseau & Jeroen Gielen
Videogedicht: audio gedicht: Mattijs Deraedt, camera: Jeroen Gielen, acteur: Soeteken Rosseau