Dag 1: Thalys eersteklas

Vrijdagavond 16:30 uur. Ik race mijn huis uit en spring in de auto. Eerste bestemming: Brussel-Zuid. Eindbestemming: Parijs.

Na een helse file op de Brusselse Ring kom ik eindelijk aan bij het treinstation. Ik zwaai mijn papa uit en ga naar binnen. Birthe en Tim staan me enthousiast op te wachten. Het is 18:35 uur. De Thalys vertrekt pas binnen een dik halfuur, dus we zoeken de eersteklaslounge op. De eersteklastickets waren drie euro duurder dan de tweedeklastickets, dus de keuze was snel gemaakt. Na twintig minuten zoeken, ontdekken we dat de lounge zich aan de overkant van het station bevindt. Tegen de tijd dat we er aankomen, kunnen we alweer gaan. We hebben de lounge dan toch eens gezien.

We wandelen naar perron zes. Tim vraagt in zijn beste Frans aan een medewerker waar wagon elf is. Stoelen 53, 54 en 55 gevonden. Volgende uitdaging: mijn veel te grote valies op het bagagerek boven mijn hoofd krijgen. Met wat hulp van mijn sterkere vriendin Birthe, lukt het uiteindelijk. De deuren sluiten en de trein vertrekt langzaam. Ik kan het niet geloven, binnen een uurtje ben ik voor de allereerste keer in Parijs!

Mijn maag knort. Terwijl ik me afvraag wanneer ze het eten serveren, komt een medewerkster op ons af. ‘Wegens problemen met de catering, kunnen we enkel koude en warme dranken aanbieden. Je kan via de website een compensatie aanvragen, onze excuses’, zegt ze. Gelukkig bedekt mijn mondmasker de helft van mijn gezicht, want ik ben allesbehalve blij. Ik neem er dan maar een magazine bij en negeer mijn knorrende maag.

‘Dans cinq minutes nous arrivons à la Gare du Nord’, klinkt door de luidsprekers. Tim bergt zijn dik boek op, Birthe klapt haar laptop toe en ik steek mijn magazine weg. We trekken onze valiezen van het bagagerek en stappen uit. De zoektocht naar de juiste metro kan beginnen. Citymapper, een app voor openbaar vervoer, vertelt ons dat we lijn negen moeten nemen. Na een reeks eindeloze trappen springen we op een overvolle metro. Twintig minuutjes op de metro en we komen aan in Porte de Montreuil. We nemen de roltrap naar boven en ik krijg een eerste glimp van Parijs.

Ik verwachtte een prachtig verlichtte stad met de Eifeltoren als centraal punt, maar ik kreeg donkere, vuile straten die evengoed in Brussel konden zijn. Gelukkig spotten we de toren van ons hotel al in de verte. We wandelen snel tot daar en zien vlakbij een McDonald’s: diner gekozen. Valiezen in de kamer gedropt en we gaan onze portie fastfood halen. Downside: geen vegetarische opties. Frietjes dan maar. Met een gevulde maag kruip ik in bed.

Dag 2: Eifeltoren in een deken van wolken

Zaterdagochtend 8:00 uur. Drie verschillende melodieën van drie verschillende wekkers galmen door onze hotelkamer. Ik spring uit bed, richting de badkamer. Birthe en Tim draaien zich nog eens om.

Pyjama uit, kleren aan. Ik neem twee ontbijtticketjes voor Birthe en ik, en we vertrekken richting de ontbijtzaal. Tim snurkt lekker verder. Na tien minuten op en neer te gaan met de domste lift die ik ooit heb gekend, komen we op de benedenverdieping aan. We geven onze ticketjes af en duiken op de stapel croissants. Kop koffie erbij en ik ben klaar om de stad in te trekken.

Eerste stop: de Eifeltoren. Een Spaanse accordeonist speelt een ganse ballade op de metro, de sfeer zit al goed. We stappen af in het zevende arrondissement en wandelen naar buiten. Tim heeft zijn camera al in de aanslag want hij wil mijn eerste reactie op die bekende toren filmen. Drie, twee, één: daar is hij dan. Bedekt onder een deken van stapelwolken weliswaar.

Na een halfuur durende fotoshoot bij la tour Eiffel, zoeken we de ingang om de toren te beklimmen. Lang zoeken is niet nodig, want de rij om binnen te kunnen is bijna even lang als de toren zelf. We besluiten om online tickets te kopen en er ’s avonds op te klimmen. De volgende stop is Palais des Invalides. Selfie met het graf van Napoleon Bonaparte, inclusief het skelet van zijn paard dat erboven hangt: check.

De tijd vliegt als je plezier hebt. Het is al weer 13:00 uur en onze magen zingen in koor. We wandelen de eerste de beste Prêt à manger binnen en kopen alle drie een pokébowl. Plots duikt de reden van ons Parijs tripje op: Sarah, één van onze beste vriendinnen. Ze studeert in Parijs en we wilden haar een bezoekje brengen. We praten wat bij, eten onze pokébowls op en vinden nieuwe energie. Tijd voor de volgende toeristische attractie: Galeries Lafayette.

Wijnegem Shopping Center is niets vergeleken met Lafayette. Ik wandel een stukje hemel binnen. Omringd door alle mogelijke modemerken staar ik met open mond naar de prachtige architectuur. Het gebouw heeft een kleurrijke koepel van glas en de zuilen zijn afgewerkt met goud. Mijn bankrekening kan het niet aan hier iets te kopen, maar het is wel indrukwekkend om te bezichtigen. We wandelen met z’n viertjes naar het dakterras waar we een adembenemend uitzicht over Parijs hebben. Sarah speelt een echte tour guide en wijst ons allerlei Parijse hotspots aan.

Tijd om wat betaalbaardere winkels op te zoeken. We begeven ons naar de Champs-Élysées. Veel tijd om de breedste laan van Parijs af te wandelen hebben we niet. Het is 17:00 uur en onze tickets voor de Eifeltoren zijn om 18:00 uur. Gelukkig zijn we hier nog twee volle dagen, shoppen komt later.

We eindigen waar we begonnen zijn. Als echte avonturiers wandelen we de toren op in plaats van de lift te nemen. De stappenteller staat op ontploffen en mijn benen ook. Maar dat is het volledig waard, want wat een uitzicht. Klokslag 19:00 uur flikkert de Eifeltoren prachtig in de donkere hemel. We genieten nog een tijdje van het uitzicht en maken dan de tocht terug naar beneden. We sluiten de dag af met een veel te grote portie sushi en vertrekken terug naar ons hotel.

Dag 3: Kunstzinnig Montmartre

Zondagochtend 8:30 uur. Ik schiet wakker met een helse spierpijn in mijn benen en besluit nog wat moed te verzamelen vooraleer ik recht sta. Eén, twee, drie, hupsakee. Bed uit, douche in, kleren aan en de dag kan beginnen.

Birthe en ik gaan terug met z’n tweetjes naar het ontbijt, terwijl Tim nog een beetje verder droomt. Ik eet een kommetje fruit met yoghurt en een knapperig stukje baguette met kaas. Frans stokbrood is toch echt niet te vergelijken met die luchtige stokken uit België. Ik geniet met volle teugen, neem een koffie to go en ga terug naar de hotelkamer. Tim is raar maar waar, klaar om te vertrekken.

We wandelen naar het metrostation. Het plan voor de voormiddag: de pijnlijke beentjes nog wat extra bezeren en de Sacre Coeur opwandelen. We komen aan in het achttiende arrondissement rond 12:00 uur. ‘Picknick met een flesje wijn voor we naar boven gaan?’, vraagt Birthe. Ik kan wel een scheutje energie gebruiken, dus we begeven ons naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Twee baguettes, potje humus, pakje chorizo en een flesje rosé, wat moet een mens nog meer hebben? We kiezen een plekje uit beneden aan de Sacre Coeur en het smullen kan beginnen.

We drinken de laatste druppels wijn en andere druppels komen ons tegemoet. Paraplu’s snel open want het begint te stortregenen. Maar we zijn vastbesloten om tot boven te gaan. Spijtig genoeg zijn wij niet de enigen. Ik zie de aanschuifrij en de moed zinkt me een beetje in de schoenen. Traag maar zeker, trede per trede geraken we boven. We wandelen doorweekt de basiliek binnen. Parijzenaren willen me misschien opsluiten voor wat ik ga zeggen, maar ik had niet het verwachte wauw-effect. Vergeleken met bijvoorbeeld de Sagrada Família in Barcelona vind ik het interieur maar matig.

We maken de afdaling en gaan naar het kunstzinnig wijkje Montmartre. Tientallen tekenaars komen op ons af en vragen of we een zelfportret willen laten maken. Tim hapt toe en poseert als een waar model. Birthe en ik kopen in een schattig shopje enkele tekeningen van Parijs om thuis op te hangen. Alhoewel de Sacre Coeur een lichte teleurstelling was, geniet ik met volle teugen van de leuke steegjes waar op elke hoek wel een kunstenaar met schildersezel te zien is.

Rond 16:00 uur gaan we naar het Louvre, waar we Sarah ontmoeten. We hebben twee uur de tijd om een museum te bezoeken waar je ongeveer drie dagen in kan rondwandelen. Selectief kiezen we de zalen en kunstwerken die we willen zien, te beginnen bij de Mona Lisa. Er stond een gigantische rij om een foto te nemen van het werk. Zo toegewijd ben ik nu ook weer niet, een selfie uit de verte volstaat.

‘Nous sommes sur le point de fermer, veuillez vous diriger vers la sortie’, klinkt het door de luidsprekers. We gaan met z’n viertjes naar een Mexicaans restaurant. Goed fondke leggen, want vanavond gaan we uit. Het is Halloween. De Parijse clubs krioelen van de vampiers, heksen en duivels. We dansen tot 2:00 uur in de ochtend in la Bastille en keren lachend maar vermoeid terug naar het hotel.

Dag 4: Lelijk maar kleurrijk Pompidou

Maandagochtend 9:00 uur. Toch iets langer geslapen na onze nachtelijke avonturen. Frisse douche en ik voel me terug een beetje mens. Klaar om aan mijn laatste dagje Parijs te beginnen.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit: Tim komt mee ontbijten met Birthe en ik. We verslinden het mandje croissants, eten met ons drieën een ganse baguette op en slurpen van een kopje koffie. De energiemeter is terug boven nul.

Zoals elke ochtend, gaan we naar het metrostation. Op de planning: beetje sightseeing, shopje placeren en ’s avonds naar Centre Pompidou. We komen aan in het eerste arrondissement, a.k.a. het fancy arrondissement. Kinderen bouwen met legoblokjes en Chanel met parfumflesjes: de vitrine is gevuld met een muur van N°5. Na een reeks té dure winkels, zijn we aan het Place Vendôme met als centraal punt het iconische Hôtel Ritz. Een kamer onder de 1.000 euro vind je daar niet.

We beginnen alle drie een kleine honger te krijgen, dus we gaan naar de dichtstbijzijnde supermarkt en kopen een zelf samengesteld pastaslaatje. Pasta pesto met olijven, feta kaas en zongedroogde tomaatjes, daar kan niets tegen op. We placeren ons in Jardin des Tuileries, een prachtig park in centrum Parijs. Voetjes omhoog en smullen maar.

Sarah ontmoet ons bij Châtelet-Les Halles, een enorm winkelcentrum. Mijn portemonnee gaat afzien vandaag. Ik koop bij Pandora een bedeltje van de Notre Dame, een nieuwe pull bij & Other Stories en een lingeriesetje. Na drie uren shoppen vertrekken we alle vier goed gezakt naar Centre Pompidou, een modern kunstmuseum.

Een mooi gebouw kan je het niet noemen. Buizen en pijpen vliegen langs alle kanten in verschillende richtingen. Het gebouw is als het ware volledig binnenstebuiten gekeerd. De binnenkant daarentegen is een waar kleurenparadijs: muren en letlampen in alle kleuren van de regenboog vullen de ruimte. Via de roltrap gaan we volledig naar boven, waar we een prachtig uitzicht hebben over Parijs. Daarna bekijken we het museum. Ik vind Pompidou eerlijk gezegd leuker dan het Louvre, moderne kunst is meer mijn ding.

Om de avond af te sluiten dineren we in het Italiaans restaurant Bianco. We delen met z’n vieren een voorgerecht: bruschetta’s en een schotel met gegrilde groenten en burrata. Als hoofdgerecht kies ik de zalmpasta met geraspte Parmezaanse kaas. Overboeft maar gelukkig rekenen we af en keren we terug naar ons hotel. Tijd om de valies in te pakken en terug te keren naar ons Belgenlandje. Een onvergetelijke eerste keer Parijs was het zeker.

Tekst: Maaike Huegaerts, eindredactie: Akyna Peeters
Foto’s: © Maaike Huegaerts