Je eigen weg vinden in het leven is als schoolverlater al moeilijk genoeg dankzij de talloze existentiële dilemma’s die op je afkomen. Het idee om alleen te gaan wonen duikt bij de meeste twintigers dan ook snel op. Is het in dit tijdperk nog mogelijk om op een comfortabele manier het nest te verlaten? Drie twintigers vertellen hoe zij van een huis een thuis konden maken en geven elk drie tips om je op weg te helpen.  

Christos Scarpinato (24): just the two of us

Christos is 24 en werkt momenteel als inhouse recruiter. Als schoolverlater nam hij drie jaar geleden meteen de eerste afslag richting de werkvloer. Een keuze waar hij vandaag geen spijt van heeft. Wat hem toen motiveerde om zijn eigen stekje te vinden, was zijn relatie.

‘In augustus 2018 hadden Thomas en ik een pact gemaakt: indien we het nog minstens een jaar zouden redden, zouden we daarna op zoek gaan naar een eigen appartement.’ Totdat het appartement waar ze nu in wonen een maand later te huur kwam te staan. ‘Eigenlijk zijn we meteen van een jaarplanning naar een maandplanning gegaan. Het ging allemaal razendsnel. Toegegeven: ik heb de eerste paar dagen zitten huilen omdat alles veel te snel op me afkwam. Ik was toen 21 en de eerste in mijn vriendenkring om al op mijn eigen benen te gaan staan. Voor mij was het toen dus echt wel een gigantisch grote stap.’

Die stap zou hij vandaag zeker opnieuw nemen, ondanks de moeilijkheden die gepaard gingen met de verhuis. ‘Het grootste voordeel is natuurlijk dat ik nu kan doen wat ik maar wil. Wil ik mijn muren vandaag groen verven? Dan verf ik ze groen. Wil ik vandaag niet koken? Dan staat er maar een afhaalmaaltijd op het menu.’

Alleen wonen is… zelfdiscipline

Toch blijft zelfdiscipline volgens hem een belangrijk onderdeel van het alleen wonen. ‘Op zich zal je je zelfstandigheid vaak op de proef moeten stellen,’ klinkt het. ‘Als je voltijds werkt van maandag tot en met vrijdag, moet je vrijwel alle huishoudelijke taken op voorhand inplannen. Nu heb ik wel geluk met mijn partner, aangezien we alle taken mooi verdelen. Als ik kook bijvoorbeeld, doet hij de afwas achteraf. Een vaatwasser hebben we nog niet, zo zie je maar dat niet iedereen alles op orde heeft (lacht).’ Voor Christos is zijn partner dan ook veel meer dan enkel een handige hulp in het huishouden. ‘Als ik single zou geweest zijn op die leeftijd, had ik wellicht niet dezelfde keuze gemaakt. Nu merk ik bijvoorbeeld ook dat ik mijn partner écht mis wanneer hij weg is. Ik ben niet gemaakt om alleen op een appartement te zitten.’

Samenwonen is… ruziemaken

Hoewel hij een trouwe metgezel heeft gevonden om dit stuk van zijn leven mee te delen, wijst Christos erop dat het niet altijd rozegeur en maneschijn is. ‘Je had me beter gevraagd wat de nadelen zijn van samenwonen, dan had ik veel meer kunnen zeggen’, grapt hij. ‘Ik ben wel oprecht opgelucht dat ik de psychopaat in me nog niet heb kunnen overtuigen om mijn partner te vermoorden in zijn slaap. Op sommige dagen is dat stemmetje luider dan op andere dagen.’ Terwijl Thomas, de partner van Christos, oppikt wat er gezegd wordt, voegt hij zelf toe: ‘Het eerste jaar is ruziemaken. Daarna wordt het wel echt beter. Ik denk dat ik al dankbaar mag zijn dat ik nog rondloop, als ik het zo hoor (lacht).’

‘Je leert elkaar echt op een nieuwe manier kennen als je beslist om hele dagen samen door te brengen’, vervolgt Christos. Dit keer klinkt hij serieuzer. ‘Persoonlijk zou ik het met een korreltje zout nemen als een koppel je vertelt dat deze fase zonder een slag of stoot hier en daar verlopen is. Dan zeg ik echt: “shut up.” Dat is ronduit niet waar.’

‘Samenwonen zonder compromissen te maken, lukt gewoon niet. Zoeken naar een gulden middenweg, is een belangrijke skill.’

Toekomstplannen zijn er wel, hoewel de twee nog niet zeker zijn van hoe haalbaar het is om nu al een huis te kunnen kopen. ‘Binnenkort hebben we wel al een afspraak om te gaan kijken naar een huisje. Op die manier kunnen we ontdekken wat we van een stekje verwachten qua grootte en allerlei andere vereisten. De centjes waar we zo hard voor werken zou ik binnenkort toch graag in onszelf steken, in plaats van in de portefeuille van onze verhuurder.’

De tips van Christos

1. Hoewel ik redelijk vroeg op mijn eigen benen ben gaan staan, raad ik aan om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen. Dat zal je financiële situatie zeker ten goede komen.
2. Als je ervoor kiest om aan co-housing te doen met vrienden of met een geliefde, weet dan dat goede communicatie onontbeerlijk is. Steek er de nodige tijd en moeite in.
3. Wordt het allemaal wat te veel? Stel de dingen dan toch tijdelijk uit. Helaas poetst je stekje zichzelf niet, maar wanneer je dan toch beslist om het te doen, kies dan een moment uit dat jou ligt. Heb geduld met jezelf.

Youandi Van Doren (29): plezier met vier

Youandi is 29 en heeft zowel een bachelor Communicatiemanagement als een bachelor Toerisme op zak. Momenteel werkt ze bij LogistiekDirect, waar ze vooral de klantendienst beheert. De stap om alleen te gaan wonen, heeft ze tot op heden nog niet gezet. ‘Dat is een bewuste keuze’, klinkt het bij haar.

‘Het grootste voordeel van inwonen is natuurlijk dat ik op die manier veel geld kan sparen.’ Ondanks dat het financieel makkelijker is om nog thuis te wonen, is dat zeker niet de enige reden waarom ze haar gezin nog niet wil verlaten. ‘Ik vind het ook echt heel leuk dat er bijna altijd iemand thuis is. Vrijwel altijd kan ik hier op iemand terugvallen als ik ergens mee zit.’

Thuis wonen is… viervoeters adopteren

Dat mag letterlijk genomen worden, aangezien deze woonsituatie het voor Youandi mogelijk maakt om voor een pluizige viervoeter te zorgen. ‘We wonen nu samen met vier personen, waardoor er gelukkig altijd wel iemand is om naar Balou om te kijken. Als ik op het kantoor mag werken (door de coronamaatregelen, red.), vertrek ik ’s ochtends rond 7u30 naar mijn werk, en ’s avonds ben ik pas terug omstreeks 18u. Als ik alleen zou wonen, zou dat hondje superlang alleen zitten. Dat zou ik echt niet over mijn hart krijgen.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Youandi 💙 (@youandivandoren)

Thuis wonen is… omgaan met stereotypen

Toch ondervindt ze hier en daar enkele nadelen. Een groot nadeel heeft volgens haar te maken met het conservatieve beeld dat sommige mensen nog hebben van hoe de maatschappij er hoort uit te zien: ‘Mensen komen soms écht grof uit de hoek. Zo durven ze echt luidop vragen: “Amai, bijna 30 jaar, waarom woon jij nog thuis?”, waarop ze me vertellen dat ik maar beter mijn koffers kan gaan pakken. Afgezien van dat het vervelend is om daarnaar te moeten luisteren, doet het me niet zoveel. Ik denk dan persoonlijk altijd: maak jij je eigen rekening maar. Ons gezin is heel gelukkig op deze manier.

‘Als mijn ouders het geen probleem vinden dat ik hier nog woon, en ik vind het geen probleem om mijn woning nog met hen te delen, is dat toch geen probleem?’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Youandi 💙 (@youandivandoren)

Bovendien ontfermt ze zich over een groot stuk van het huishouden, ook al woont ze nog samen met haar ouders. Zo zorgt ze er elke avond samen met haar papa voor dat er een verse maaltijd op tafel staat. De rest van het huis op orde houden doet ze dan weer met haar mama, hoewel het drukke gezin tegenwoordig voor een stukje berust op een huishoudhulp die helpt met poetsen. ‘Onmogelijk was het ervoor niet, maar als we zelf voor alles zouden instaan, zouden we elk weekend moeten toewijden aan het onderhouden van onze woning. Je vrije tijd sneuvelt dan in een mum van tijd, ook als je niet als enige instaat voor het huishouden.’

Ook zij denkt veel na over haar toekomst. Huren vindt ze weggegooid geld, waardoor het voor haar een droom is om meteen iets te kunnen kopen wanneer op het moment waarop ze toch beslist om haar knusse thuis te verlaten. In hoeverre dat die droom realiteit kan worden, weet ze nog niet zeker. ‘De prijzen op de woningmarkt zijn momenteel torenhoog. Daardoor heb ik wel echt het idee dat het, zeker voorlopig, ook maar bij fictieve scenario’s zal blijven.’

Toch is het volgens haar niet allemaal kommer en kwel. ‘Dat gezegd zijnde, denk ik toch wel echt dat het mogelijk is om op jezelf te wonen als jonge mens. Mits een opoffering hier en daar. Ik wacht momenteel persoonlijk gewoon liever op een vriendin of een partner die misschien samen met mij ergens zou willen intrekken. En dan niet louter omwille van het prijskaartje, maar vooral omdat je dan ’s avonds niet voor de voordeur van een leeg huis staat. Voorlopig is dat alleszins niet zo, en daar ben ik heel blij mee!’

De tips van Youandi

1. Probeer je ouders te helpen als je ervoor kiest om nog enkele jaren thuis te spenderen. Dat zorgt ineens voor leuke herinneringen samen.
2. Hoewel je wellicht meer ruimte zal hebben om leuke dingen te doen dan iemand wiens financiële verplichtingen de pan uit swingen, is het altijd verstandig om elke maand een stuk van je loon te sparen om ooit toch die hypotheek te bemachtigen.
3. Gebruik je slaapkamer als toevluchtsoord als het toch wat te veel wordt. Zeker wanneer de mannen in het gezin kiezen voor het WK Darts op de televisie (lacht).

Lien Joos (22): nobody’s wife

 Lien Joos is een 22-jarige online content creator bij Q-music. Alleen wonen is voor haar niet heel nieuw, aangezien ze als 18-jarige op kot ging toen ze Media en Entertainment Business ging studeren.

‘Eigenlijk woon ik al langer alleen, omdat ik op kot ging doordat de pendelafstand te groot zou geweest zijn voor mij.’ Die drie jaar, waarin ze bovendien een semester lang in Aarhus studeerde dankzij haar Erasmus-uitwisseling, hebben haar geholpen om haar weg te vinden in het alleen wonen. Zo vertelt ze: ‘Op kot gaan zie ik als een goede voorbereiding op het hoofdstuk dat je studies zal opvolgen. Je komt jezelf tegen door niet altijd omringd te zijn door anderen en dat helpt je gewoon om te groeien als persoon.’

Alleen wonen is… rust

In tegenstelling tot Christos en Youandi, is zij wel het enige hoofdpersonage van dit hoofdstuk in haar leven. Nochtans is dat voor haar duidelijk geen probleem: ‘Alleen wonen staat voor mij gelijk aan mentale rust’, klinkt het vrolijk. ‘Je hoeft geen verantwoording af te leggen aan anderen: niemand die commentaar geeft als ik eens een avondje fastfood laat leveren en me voor de tv neerplof. Of net andersom, niemand die commentaar heeft als ik besluit om pas om vijf uur ’s ochtends in mijn bed te kruipen na een feestje.’

‘Wil ik macaroni maken om half 3 ‘s nachts en superluid luisteren naar het album van Balthazar? Dat kan!’

Bovendien is ze zelfs op dit moment druk in de weer met het kiezen van haar interieur, aangezien er opnieuw een verhuis op de agenda staat in december. ‘Er is niets leuker dan wonen in een plek die je zelf gevormd hebt. Ook dat draagt bij aan die mentale rust waar ik het net over had. Hoewel leuke meubels echt heel duur zijn!’, lacht ze. De meubels zijn volgens haar niet het enige wat heel wat geld kost: ‘Het is een standaardantwoord, maar alleen wonen kost je gewoon een groot stuk van je zuurverdiende loon. Risico’s durf ik daardoor minder vaak nemen, want je weet nooit voor welke financiële verrassing je morgen komt te staan.’

Alleen wonen is… misschien toch niet alleen willen zijn

Wat ze wel gemeen heeft met Christos en Youandi, is de voorkeur om liever niet alleen thuis te zitten. ‘Ook de fysieke afwezigheid van mensen heeft een impact op hoe je de dagen invult. Als ik eens een mindere periode heb, mis ik het om luidop te kunnen vertellen hoe me dat doet voelen. De barrière om dat via de telefoon te doen, is voor mij vaak te hoog. Dan is het makkelijker om alles op te kroppen en ook letterlijk tussen de vier muren van een ruimte te blijven zitten.’

Ook zij zou in de toekomst graag haar stekje delen met iemand anders. Een vriendschappelijke connectie zou voor haar al genoeg zijn om met die persoon ergens in te trekken. ‘Toch weet ik dat ik niet met eender wie mijn tijd kan spenderen. Een sociaal iemand die samen wilt koken, wijntjes wilt drinken, en gezelschapsspelletjes wilt spelen, klinkt als een droom. Tegelijkertijd moet het iemand zijn die privacy en rust respecteert. Doordat mijn job best veel van me vergt doorheen de dag, ben ik soms echt moe in de avond. Verplichte conversaties laat ik dan liever achterwege. Kom ik nu kieskeurig over?’

Dat ze co-housing overweegt, vindt toch voor een stuk ook oorsprong in de prijzen op de vastgoedmarkt. ‘Ik denk dat het niet onmogelijk, maar wel moeilijk zal zijn voor ons om echt een huis aan te kopen. Zonder financiële hulp van ouders, grootouders of een partner, zijn de opties nu eenmaal beperkter. Daar kan je niet omheen.’ Hoe dan ook is dat voor haar absoluut geen vereiste om een leuk leven te leiden. ‘Na een jaar of twee werken, ben ik er nog niet helemaal uit waar mijn toekomst ligt. Net daarom is het fijn dat mijn opties helemaal open liggen: ik ben niet gebonden aan een hypotheek of andere doorslaggevende financiële verplichtingen. Op mijn huur na, dan. Waar ik zal eindigen, weet ik alleszins nog niet. En dat is op dit moment perfect oké.’

De tips van Lien

1. Bouw een goede structuur uit in je leven. Het is gemakkelijker om in oude gewoontes en excuses te vervallen wanneer je geen structuur volgt, waardoor huishoudelijke taken al snel naar de achtergrond kunnen verdwijnen.
2. Hoe druk je agenda ook mag zijn: verplicht jezelf om dingen te gaan doen. Het is belangrijk om tijd te reserveren voor vrienden en familie om de eenzaamheid ver weg te houden. Tegelijkertijd is het belangrijk om genoeg tijd te nemen voor jezelf door af en toe op de pauzeknop te drukken.
3. Begin op tijd aan je zoektocht naar een woning! Als 22-jarige single die nog maar anderhalf jaar vast werkt, durf ik toegeven dat ik heel veel discriminatie ervaren heb in mijn zoektocht naar een stekje. Vaak is de zoektocht voor koppels makkelijker. Voor immokantoren en huurbazen is hun financiële weerbaarheid nu eenmaal interessanter, aangezien het voor hen meer garantie en stabiliteit biedt.

Tekst: Arianna Bianchi, eindredactie: Olivia Stalpaert
Beeld: PhotoMIX via Pexels