07/01/2022

RECENSIE – Alloo live bezorgt je een verrassende live-tv ervaring

Na Alloo bij de wegpolitie en Alloo in de nacht maakt presentator Luk Alloo zijn televisiedroom waar door live met zijn cameraploeg op pad te gaan. In het VTM-programma Alloo Live neemt Luk je mee van een Vlaamse huiskamer tot de cafétoog van het lokale stamcafé.

Luk Alloo trok gedurende vier weken op donderdagavond samen met zijn cameraploeg de straat op in een Belgische gemeente. Tessenderlo, Gent, Oostende en Turnhout kregen hem over de vloer. De presentator verzamelt verhalen van mensen die hij tegenkomt op straat of ontmoet in hun eigen woonkamer. De cameraploeg gaat met Luk van het ene uiterste naar het andere. In het begin van de aflevering gaat de presentator op de koffie in een Vlaamse huiskamer en eindigen doet hij in een luidruchtig café. Aan het programma komt geen montage aan te pas. Als kijker kijk je live mee over de schouder van Luk. Een uitdaging die hij, zoals altijd, graag aangaat.

Feestende studenten

Het programma begint met een heftig muziekje en dat zet meteen de toon. Hij neemt je na een zware werkdag als het ware mee in een wervelwind. Hij haast zich van her naar der om zijn programma te vullen met genoeg boeiende verhalen. De presentator verwelkomt de kijker live op straat en neemt hen dan mee op pad. Hij belt aan bij huizen, waar hij het licht ziet branden en hij houdt mensen op de fiets en in de auto tegen. Vervolgens introduceert hij hen aan kijkend Vlaanderen. Variatie weet hij aan de kijker voor te schotelen. In de derde aflevering staat hij tussen de feestende studenten aan de Gentste Overpoort. Een gewaagde keuze want van de gesprekken pik je weinig op. De zwaaiende en luidruchtige studenten die een plaatsje voor de camera proberen te bemachtigen, krijgen de aandacht. In de tweede aflevering bezoekt hij twee fans in een voorziening voor volwassenen met een beperking.

Met Alloo live denk je terecht te komen in een serie waar verhalen van louter onbekende Vlamingen aan het licht komen. In werkelijkheid aanschouw je, naast de diepgaande dialogen, verschillende intermezzo’s waar mensen zich voor de camera wurmen om een affiche van een fuif van de lokale jeugdbeweging in de cameralens te duwen. Zij hebben hun moment van aandacht bemachtigd, maar daar zit de doorsnee kijker niet op te wachten.  Als Luk Alloo weer de straat op trekt om zich te verplaatsen van het ene huis naar het andere, is het de tijd om even naar de koelkast te lopen. Want als hij zich op straat bevindt, wordt hij tegengehouden door diehardfans die hun jas snel over hun pyjama trokken als ze zagen dat de presentator in hun gemeente vertoefde. Op die momenten komen de meest niet-relevante gesprekken op gang.  Door het gebrek aan montage kan je deze dus niet wegfilteren.

Menigte

Naast de komkommertijdverhalen, weet Luk mijn honger naar boeiende non-fictie toch nog te stillen. In aflevering één ontroerde het verhaal van een frituriste die haar zoon verloor me. De aflevering daarna maakte hij twee fans blij in een voorziening voor volwassenen met een beperking. Eerst trotseer je samen met hem een menigte om dan af te sluiten met een pakkend verhaal. Je moet het maar doen, live op televisie verhalen sprokkelen en het onverwachte trotseren. Chapeau Luk.  Om het chaotische te voorkomen, raad ik aan om de volgende keer toch maar de voorbereiding en het nodige montagewerk erbij te nemen.

Tekst: Amber De Pau, eindredactie: Liam Verbinnen
Foto: © Amber De Pau