Frauke Heyde (33) is schrijfster, scenariste en nog belangrijker, theeliefhebber. Met drie verschillende boeken onder haar naam bewijst ze dat ze elk genre aankan, zolang emotie en gevoelens centraal staan. Daarnaast schrijft ze mee aan het scenario van telenovelle Lisa. Maar wie is Frauke echt? En hoe overleeft zij als schrijfster in dit onzekere en digitale tijdperk? 

We spreken met Frauke af in koffiehuis Het Moment in Gent. Een van haar favoriete werkplekjes buitenshuis. De thee en chocomelk staan al klaar, onze warmtebronnen voor een gesprek met een van de warmste personen in schrijversland. We lachen met de fontein op het terras, die ons later deed inzien dat het geen goed idee is om naast een waterbronnetje een interview op te nemen. ‘Ach ja, journalistiek studeren is niet altijd even gemakkelijk’, stelde ze ons gerust. En zo hadden we een gezellig voormiddag in het hartje van Gent.

Frauke als schrijfster

Eén ding is zeker, vanaf het moment dat Frauke leerde schrijven, wist ze dat ze dit talent wou gebruiken om verhalen te vertellen. En dat deed ze. Na een opleiding journalistiek en een master in de filmstudies legde ze haar hart en ziel in drie boeken. Opvallend, ze verschillen allemaal van genre. Een Plek Waar Eenzaamheid Niet Bestaat is haar eerste boek en een literaire roman. Liefde na Liefde is een poëtische ode aan de liefde en alles wat daarbij komt kijken. Oscar En Het Avontuur In De Speelgoedkist is Fraukes eerste kinderboek, een therapeutisch verhaal voor kinderen met een posttraumatische stressstoornis. Volgens Frauke hebben haar boeken wel één ding gemeen: ‘Het overkoepelend thema in mijn boeken is pijn. Hoe je pijn meemaakt en hoe je daarmee moet omgaan. Het leven bestaat uit verliezen, ik wil dat gevoel een plaats geven in mijn boeken. Ook de verschillende relaties tussen mensen staan centraal.’ 

Tussen al haar boeken heeft Frauke stiekem wel een favoriet: ‘Mijn roman ligt me het nauwst aan mijn hart, omdat het een intensief werk was. Er zitten dingen in van mijn eigen leven, nooit rechtstreeks, maar wel thema’s en personages die aanleunen bij mijn wereld.’ Voor Frauke werkt schrijven therapeutisch: ‘Ik zit constant in een tweestrijd: ik wil mezelf wegsteken én ik wil mezelf tonen. Het schrijven voelt als een veilige plek om mezelf te tonen. Daarnaast hoop ik dat mensen troost vinden in mijn werk. Ik denk dat wat ik schrijf voor veel mensen een verwoording is van hoe ze zich voelen.’ (lees verder onder de video)

Frauke als scenariste

Naast het schrijven van boeken, werkte Frauke ook mee aan het scenario van enkele series. Op het palmares? Safety First, Nachtwacht, 13 Geboden en nu telenovelle Lisa. Frauke houdt wel van wat fictie schrijven: ‘Toen ik journalistiek studeerde, moest ik voor mijn eindwerk een documentaire draaien. Non-fictie vond ik toen heel zwaar. Je creëert met die mensen een vertrouwensband en moet daarna hun kwetsbaarheid tonen op televisie. Waar ligt de grens daar ergens? Bij fictie heb je dat niet, daar kan je nooit iemand pijn doen, want het is niet echt.’ 

Frauke rolde toevallig in de televisiewereld. Frauke: ‘Na mijn opleiding journalistiek deed ik stage bij MTV Networks, daar leerde ik iemand kennen die ook bij Shelter werkte. Nadien pikte Shelter mijn werk op, op mijn toenmalige literatuurblog. Ze vroegen of ik het zag zitten om mee te doen aan enkele schrijftesten en voor ik het wist had ik werk als scenariste.

Frauke als online persoonlijkheid

Met ongeveer 3.000 volgers op Instagram is Frauke ook een onlinepersoonlijkheid geworden. Ze deelt er teksten over diepe gedachten, maar ook foto’s van haar kinderen, katten of de kleine gelukjes in het leven. Hoe overleven schrijvers in deze visuele en digitale tijden? Frauke: ‘Niet of moeilijk. Het klassieke beeld van een weggedoken schrijver met een typemachine op zolder mag niet meer. Je moet opvallen en je persoonlijkheid gebruiken, dat is wat je ziet bij succesvolle schrijvers. Je hebt ook een onlinepubliek nodig.’ (lees verder onder de video)

Volgens Frauke is er wel een verschil voor schrijvers van fictie en non-fictie. Frauke: ‘Non-fictieschrijvers hangen altijd vast aan één bepaald onderwerp. Dat onderwerp trekt ook vaak vele meningen online. Ik schreef ooit een column over aanranding. Ik kreeg toen wekenlang berichten van mensen die hetzelfde hadden meegemaakt. Ik probeerde toen iedereen te antwoorden, maar dat was emotioneel heel zwaar voor mij.’ Schrijvers zijn meer rolmodellen geworden. Vooral als het gaat over maatschappelijke thema’s. Frauke: ‘Vroeger was er meer afstand tussen de schrijver en wat hij schrijft, die stelden we niet gelijk. Nu kan je daar niet meer mee wegkomen. En terecht! Kijk naar Hermans Brusselmans. Een lieve man, maar hij schrijft wel platte en seksistische dingen. Dat kan toch niet meer? Je kan de artiest niet meer scheiden van zijn werk. Zeker online en via televisie: je laat  zien wie je echt bent. Sorry Herman!’

Dankzij sociale media komt Frauke wel sneller in contact met lezers: ‘Ik heb altijd rechtstreekse respons. Mensen delen passages en teksten uit mijn boeken, dat doet deugd. Ik probeer met mijn Instagrampagina echt bereikbaar te zijn. Ik heb geprobeerd om er een veilige en positieve bubbel van te maken, maar ik ben me ervan bewust dat je altijd voorzichtig moet zijn met wat je zegt op het internet.’ (lees verder onder de video)

Frauke in de toekomst

Voor Frauke staat schrijven gelijk aan dingen verwerken. Het schrijven is een soort constante drang. Welke projecten komen er nog aan? Frauke: ‘Ik heb veel ambities! Ik werk momenteel aan een nieuw kinderboek, maar wil ook echt graag een serie schrijven. Mijn man, Geert Verbanck, is ooit naar de Oscars gegaan voor zijn kortfilm Tanghi Argentini. Soms dagen we elkaar uit en zeg ik dat ik ga proberen om daar ook ooit te staan!’

Zin gekregen om Frauke ook te volgen? Haar Instagrampagina vind je hier.

Tekst: Abigaël Dewit en Marijs Biebuyck
Foto en videos: ©Abigaël Dewit en Marijs Biebuyck