‘Kijk, ik heb een buikje’: zwanger zijn tijdens je studies
Eén op de vier zwangerschappen in Vlaanderen zijn ongepland, meldt Fara, een vzw die luistert, informeert en begeleidt bij zwangerschapskeuzes. Ook onder studenten leven ongeplande zwangerschappen. Houd je als student een baby? Daarbij moeten ze rekening houden met de financiële en mentale gevolgen, maar ook met de consequenties voor hun studies. Hoe gaan studenten om met een ongeplande zwangerschap?
Loulou Pellegroms is 21 jaar en woont in Gent samen met vier vriendinnen. Ze is vier maanden zwanger en studeert jazz zang aan het Conservatorium van Gent. ‘Tot nu toe lukt het goed om hier in Gent te wonen. Ik kan alles nog zelf en heb niet veel hulp nodig. Binnen een paar maanden ga ik samen met mijn vriend in de Vlaamse Ardennen wonen’, zegt ze. Loulou’s partner is 26 jaar, werkt en heeft daar een huis. ‘Hij verbouwt dat huis momenteel, zodat we er samen in kunnen wonen.’
Vier maanden geleden deed Loulou een zwangerschapstest die positief bleek. ‘Ik ben meteen beginnen lachen. Ik kon totaal niet geloven dat ik zwanger was. Het onderwerp ‘zwangerschap’ kwam opeens zo dichtbij. Ik ben nog een extra zwangerschapstest gaan halen en die was ook positief. Nadat ik ontdekt had dat ik zwanger was, ging ik meteen naar mijn tante. Ik heb haar alles verteld, omdat zij er met een heldere blik naar kon kijken. Ik durfde het niet te vertellen aan mijn vriend, omdat ik bang was voor zijn reactie. Ik dacht niet dat hij er klaar voor was, maar toen ik het hem uiteindelijk heb verteld, reageerde hij positief.’
‘We wilden allebei geen abortus, ook al hebben we op sommige momenten aan die optie gedacht’ – Loulou Pellegroms, 21 jaar, studente jazz zang
Abortus of niet?
Nadat Loulou ontdekt had dat ze zwanger was, moest het koppel beslissen om de baby al dan niet te houden. ‘Ik had al van in het begin het gevoel dat ik de baby wilde houden. Ik heb altijd een kinderwens gehad, maar ik wist natuurlijk niet welke gevolgen een zwangerschap tijdens mijn studies zou kunnen hebben. De eerste weken van mijn zwangerschap hebben mijn vriend en ik erg veel gepraat en zijn we uitleg gaan vragen bij mijn gynaecoloog. Nadat we een paar weken goed over alles nagedacht hadden, hebben we uiteindelijk beslist om onze baby te houden. We wilden allebei geen abortus, ook al hebben we op sommige momenten aan die optie gedacht.’
Nu, vier maanden, later blikt Loulou terug op haar beslissing. ‘Ik heb geen spijt van mijn keuze. Er zijn momenten waarbij ik mij afvraag wat ik gedaan heb en of het wel de goede beslissing was. Ik merk bijvoorbeeld nu al dat ik niet alles meer kan doen, zoals gaan snowboarden. Uitgaan met vrienden is ook anders dan vroeger. Er zijn daarnaast ook momenten dat ik trots in de spiegel kijk en denk ‘kijk, ik heb een buikje’. Ik zie het wel helemaal zitten om mijn kindje op te voeden ook al was het gemakkelijker geweest als ik wat ouder was en niet meer studeerde.’
‘Ik vond het moeilijk om mijn aandacht aan school te besteden’
Zwangerschap combineren met studeren
Loulou moet haar zwangerschap nu combineren met de studies voor haar opleiding. Dit verloopt niet altijd even vlot. ‘De eerste weken was ik heel gefocust op de beslissing die ik moest nemen. Ik vond het moeilijk om mijn aandacht aan school te besteden. Ik ben ook altijd heel erg moe, gelukkig heb ik geen last van misselijkheid. Ik denk dat de grote aanpassingen nog zullen komen wanneer de bevalling nadert.’
‘Ik heb op school al gepraat met de studiebegeleiding. Zij stelden mij gerust dat ik zelf mag kiezen welke vakken ik volgend jaar zal opnemen. Ze zijn er om mij te steunen, maar meer weet ik er eigenlijk niet over. Ook op financieel vlak is het best moeilijk. Ik moet veel bellen en regelen. Ik krijg kindergeld, maar geen studietoelage. Mijn mama is alleenstaand en werkt heel veel, waardoor we hierop geen recht hebben. Ik hoop dat ik een uitkering krijg van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW).’
Dit bericht op Instagram bekijken
Fara is een vzw die keuzes bij zwangerschappen bespreekbaar maakt. Het is een hulplijn waarbij moeders terechtkunnen bij een ongeplande zwangerschap, een tienerzwangerschap, zwangerschapsverlies, enzovoort. Fara helpt bij het maken van een keuze en de verwerking ervan.
Kirsten Elen is medewerker bij Fara. Zij vertelt dat ook studenten de organisatie contacteren om hen bij te staan. ‘Wanneer studenten ontdekken dat ze zwanger zijn, weten ze niet goed wat ze moeten doen. Ze vragen zich af wat hun ouders ervan zullen denken en weten ook niet of ze de baby willen houden of niet. Ze zijn vaak in shock en zijn bang om achteraf spijt te hebben van hun keuze’, vertelt ze.
‘Studenten zijn vaak ook bang dat ze hun zwangerschap niet gaan kunnen combineren met hun studies. Vele studenten zijn goed en enthousiast bezig met studeren en zien een zwangerschap daar helemaal niet in passen.’
‘Het allerbelangrijkste is dat anderen de keuze voor de studenten niet maken, maar hen vooral steun bieden en laten voelen dat ze niet alleen zijn’ – Kirsten Elen, vzw Fara
Steun bij keuze
Wanneer de studenten een beslissing genomen hebben, begint hun verwerkingsproces of hun zwangerschapsperiode. ‘Fara helpt ook nadat de keuze van studenten vaststaat. Als studenten voor abortus kiezen, proberen wij met de studenten te kijken waarom ze dit kozen en gebruiken we dit als een soort wegwijzer. Als de abortus uiteindelijk gebeurd is, zien we vaak opluchting. Het twijfelproces is dan voorbij, waardoor ze zich terug kunnen focussen op hun studies. Als studenten kiezen om hun baby te houden, kunnen ze zeker ook bij ons terecht. Wij zorgen voor mentale ondersteuning en verwijzen hen bijvoorbeeld door naar het OCMW voor de financiële ondersteuning’, vertelt Kirsten.
Volgens de medewerkster van Fara kunnen familie, vrienden en de school van de studenten steun bieden bij het maken van de keuze voor abortus of niet. ‘Ze kunnen echt laten zien dat ze er voor de studenten zijn, ongeacht hun keuze. Een luisterend oor bieden is heel belangrijk. Ze mogen natuurlijk ook advies geven, maar enkel als hiernaar gevraagd wordt. Het allerbelangrijkste is dat anderen de keuze voor de studenten niet maken, maar hen vooral steun bieden en laten voelen dat ze niet alleen zijn.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Tekst: Femke De Kerpel, eindredactie: Alexander Niclaes
Foto: © Loulou Pellegroms