Eurovisie 2022, vijf tops en flops
Het Eurovisiesongfestival staat weer voor de deur. Dinsdag 10 en donderdag 12 mei strijden 40 landen in het bruisende Turijn voor een felbegeerde plek in de finale van de hoogmis van de popmuziek. Maar wie maakt het meeste kans op succes? En wie net niet? Volgens 21bis-reporter Jolien Van der Linden worden dit de tops én flops.
De vijf tops
- Georgiadi Tenfiord – Die Together (Griekenland)
De Grieken sturen dit jaar Amanda Georgiadi Tenfjord naar het Eurovisiesongfestival. Met Die Together zal zij haar land vertegenwoordigen in Turijn. Wat mij betreft mag ze het Songfestival met veel zelfvertrouwen aanvatten. Griekenlands inzending is namelijk niet eentonig en wisselt fijne rustige strofen af met een refrein op een beat. Af en toe haalt Amanda een keer krachtig uit met haar stem, wat zeker niet verkeerd klinkt. Ik voorspel dat Tenfjord met Die Together hoog zal eindigen, want deze song zou niet misstaan in het repertoire van Dua Lipa en Olivia Rodrigo.
- Jérémie Makiese – Miss You (België)
Elke liefhebber van het Songfestival loopt hoog op met de inzending van zijn of haar thuisland, maar dat betekent niet altijd dat het nummer in kwestie ook écht de moeite is. Zonder op te willen scheppen vind ik dat België dit jaar met een goeie song komt. Jérémie Makiese houdt het eenvoudig met Miss You: hij brengt het zonder al te veel poespas, maar de simpliciteit maakt het voor mij net goed. Het lied is een mix van pop, klassiek, hiphop en soul. Dat maakt het uniek en zorgt er ook voor dat het nog lang in je hoofd blijft hangen. Treedt Jérémie in de voetsporen van Stromae met zijn aparte muzieksmaak?
- Subwoolfer – Give That Wolf A Banana (Noorwegen)
Met Subwoolfer stuurt Noorwegen een uiterst interessante groep naar Turijn. Alleen al de titel, Give That Wolf A Banana, zet je aan het denken. Waar gaat dat nummer in godsnaam over? Als je hen ziet opkomen, liggen de verwachtingen niet meteen hoog. De zangers dragen een geel wolvenmasker en de dansers achter hen een geel pak dat hun hoofden bedekt. De tekst is al even verwarrend als hun verschijning, en toch klinkt het nummer niet slecht. Het begint en eindigt erg mysterieus en daartussen barst het nummer echt los. Hoewel het Eurovisiesongfestival niet enkel om de kostuums draait, hebben al veel acts in het verleden goed gescoord met een opvallende vestimentaire keuze.
- Ochman – River (Polen)
Polen zorgt met Ochman voor een aangename verrassing. River is een rustig nummer, iets helemaal anders dan het dance-nummer van vorig jaar. In de goede zin weliswaar. Het nummer lijkt wel een versmelting van Arcade (Duncan Laurence, winnaar 2019) en Tout l’univers (Gjon’s Tears, derde plaats in 2021). River klinkt bijzonder magisch en wordt gebracht door Ochman alsof het niks is, terwijl je mij niet moet vragen om zijn vocale uithalen na te bootsen. Deze is een plaatsje in de finale zeker waard.
- Emma Muskat – I Am What I Am (Malta)
Met I Am What I Am brengt Emma Muskat een mooie boodschap mee uit Malta. Het nummer gaat over zijn wie je bent. Het begint rustig met pianomuziek, maar krijgt al snel vaart. Emma heeft een mooie kopstem in de refreinen en je kan het nummer al snel meezingen, wat het een echte feelgood song maakt. Ik ben fan, al voorspel ik dat Emma Muskat slechter zal scoren dan dat ze verdient.
De vijf flops
- Achille Lauro – Stripper (San Marino)
San Marino scoorde nooit echt hoog, en dat zal Achille Lauro met zijn nummer Stripper ook niet doen. De hele act doet me te veel denken aan Måneskin (winnaars 2021). De stijl van de muziek, de looks en outfits en hoe de band speelt. Het lijkt op een kopie van de vorige winnaars. Alleen is de copy-paste niet helemaal gelukt. Sorry.
- Rosa Linn – Snap (Armenië)
Armenië denkt dat Rosa Linn met haar hit Snap hoog zal scoren, maar ik denk daar anders over. Het is een mooi nummer, maar het klinkt niet altijd even zuiver. Rosa Linn draagt tijdens haar performance wel een opvallende outfit: een pak met grote gekleurde ruiten, al weet ik niet of dat zal helpen op het podium.
- Konstrakta – In Corpore Sano (Servië)
Konstrakta zingt voor Servië In Corpore Sano, een merkwaardig nummer. De zangeres zit op het podium haar handen te wassen in een ijzeren emmer en daar zingt ze over. Het ritme blijft doorheen heel het lied hetzelfde en dat maakt het langdradig om naar te luisteren. Het koor dat om haar heen staat, levert geen grote bijdrage aan het nummer.
- Circus Mircus – Lock Me In (Georgië)
Met Lock Me In vertegenwoordigt de band Circus Mircus Georgië in Turijn. De videoclip is om het zacht uit te drukken speciaal. In de tekst zit niet veel variatie, het gaat steeds over hetzelfde. Halverwege het lied had ik het gezien en gehoord. Voor mij is dit geen goed nummer, maar het Songfestivalpubliek zal het misschien wél appreciëren.
- Brooke – That’s Rich (Ierland)
Ierland stuurt Brooke naar het Eurovisiesongfestival. Met That’s Rich zal deze Ierse een poging ondernemen om Europa te veroveren. Ik denk alleen dat het haar niet zal lukken. Dit nummer spreekt mij niet aan. De boodschap is niet pakkend, ze zingt niet toonvast en de dansmoves die ze gebruikt, zijn nogal afgezaagd en kinderachtig. Hopelijk voor haar doet ze in de halve finale beter dan tijdens haar eerdere performances.
Tekst: Jolien Van der Linden, eindredactie: Renee Henderickx
Foto bovenaan: © EBU / Nathan Reinds