Wat als je tijdens je studies in een oorlog in je thuisland belandt? Liubov Milokhina (20), Nataliia Huchok (19) en Anastasiia Kerpan (19) gingen twee weken geleden op de vlucht. Een vierdaagse reis bracht hen vanuit de Oekraïense hoofdstad Kiev naar Mechelen. Ze vonden onderdak bij Ria en Kees in de wijk Nekkerspoel. Hier kunnen Liubov, Nataliia en Anastasiia blijven wonen zolang het nodig is. Maar hoe gaan de hogeschoolstudenten en het Mechelse gezin om met deze nieuwe levenssituatie?

Studenten Liubov, Nataliia en Anastasiia gingen in Oekraïne naar dezelfde Universiteit. Liubov studeert Advertising en Public Relations, Nataliia en Anastasiia studeren Journalistiek. Naarmate de oorlog vorderde in Oekraïne was het niet langer veilig voor hen om daar te blijven. Liubov woonde door de oorlog al een tijdje bij haar broer in Amsterdam. Samen met hem zocht ze naar een plek waar zij, samen met Nataliia en Anastasiia, naartoe kon gaan. ‘We wilden alle drie onze studies verderzetten. Nadat we veel universiteiten en hogescholen contacteerden, mochten we gaan studeren op Thomas More in Mechelen’, vertelt Liubov.

Reizen naar België of niet?

De treinreis naar België duurde vier dagen, omdat ze geen vliegtuig konden nemen door de bommen in Oekraïne. Hun families wonen wel nog in Oekraïne. ‘Mijn vader en grootmoeder zijn de Oekraïense stad Tsjerkasy gebleven. Mijn vader wil niet weggaan, omdat we drie honden hebben en we hen moeilijk kunnen meenemen naar een ander land. Mijn grootmoeder wilde blijven en nu wil ze niet alleen reizen, dus ze wacht totdat iemand met haar mee wil gaan’, zegt Liubov.

‘Mijn gezin woont nog in de Oekraïense stad Cherson, vertelt Anastasiia, ’Mijn papa is een dokter. Hij heeft bepaalde verplichtingen en kan niet weggaan. Mijn mama en broer willen gewoon niet weggaan, ze willen blijven wonen in hun eigen stad.’ Ook de familie van Nataliia blijft in Oekraïne, omdat ze niet weg willen gaan. Ze wonen in de stad Lviv. ‘Mijn moeder is leerkracht, dus ze wil blijven lesgeven. Mijn vader wil blijven zorgen voor onze tuin en onze kippen.’

Ander land, andere familie

Nataliia, Anastasiia en Liubov zijn erg blij met hun ‘nieuwe’ familie. ‘We hebben een leuke familie, hé Kees!’, lachen ze. ‘Ria en Kees zijn erg betrokken en sociaal. We doen veel samen, ze laten ons veel van de stad zien en stellen ons voor aan verschillende inwoners. Kees en Ria zijn heel lief en behulpzaam. Ze zorgen ook voor lekker eten, elke avond lijkt het wel een feestmaal. We hebben het hier leuk!’

‘Er zijn geen bommen en raketten hier, dat is positief’ – Anastasiia Kerpan

Naast een andere familie, is het land ook nieuw voor hen. België is anders dan Oekraïne, ze gingen er vaak uit en hadden er veel vrienden en familie. Toch vinden ze België een mooi land. ‘Er zijn geen bommen en raketten hier, dus dat is zeker positief’, zegt Anastasiia. Nataliia en Liubov knikken. ‘Het is ook fijn om hier te kunnen studeren en beter te worden in Engels. We kunnen ons verhaal vertellen aan België en de inwoners hier meer uitleg geven over Oekraïne en wat er allemaal aan de hand is’, vindt Liubov.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Liuba Milokhina (@luca_lets_life)

Opvang in Mechelen

Ria en Kees zijn, net zoals de drie studenten, erg enthousiast. Toen ze de vraag naar opvang van Oekraïense vluchtelingen hoorden, wilden ze meteen helpen. ‘Het was een spontaan idee’, zegt Ria. ‘Toen we de vraag hoorden of er gezinnen waren die Oekraïense vluchtelingen wilden opvangen, vonden we allebei meteen dat we dit moesten doen. We hebben toch plaats en genoeg financiële middelen, dus waarom niet? We zorgden ervoor dat de meisjes een eigen kamer hebben waar ze alle drie kunnen slapen. In hun kamer op de eerste verdieping hebben ze een eigen lavabo en toilet.’

Het leven van Ria en Kees ziet er anders uit op dit moment. Kees woont zelf in Nederland. Ria woont in het appartement in Mechelen waar Liubov, Anastasiia en Nataliia nu ook verblijven. Sinds deze studenten hier wonen, zijn er enkele dingen veranderd in het leven van het koppel. ‘Kees komt veel meer naar België. Ik kan perfect van thuis uit werken en dat deed ik vaak in Nederland. Nu de meisjes hier wonen, blijven we wat vaker hier’, verduidelijkt Ria.

‘We hebben zeker geen spijt van onze beslissing’ – Kees

Ook de taal is niet altijd evident. ‘Engels is niet onze moedertaal. We kunnen ons hierin uitdrukken, maar dit zal nooit even vlot en goed zijn als in het Nederlands. We hebben Liubov, Anastasiia en Nataliia meteen verteld dat alles wat we doen en zeggen goed bedoeld is, maar dat dit soms verkeerd kan overkomen in een andere taal. Je weet niet of wat je bedoelt ook zo overkomt. Zij begrepen het, aangezien dit bij hen ook het geval is. We zijn wel blij dat de meisjes Engels kunnen en niet uitsluitend Oekraïens. Dat zou moeilijker geweest zijn’, zegt Kees.

Voor zowel de studenten als voor Ria en Kees is het erg aanpassen. Toch verloopt het samenleven vlot. ‘Het is een plezier om hen in huis te hebben’, vermeldt Kees. ‘Ze helpen ook in het huishouden. Als ze zien dat we met iets bezig zijn, springen ze meteen bij. We maken genoeg uitstappen en zorgen ervoor dat ze zich goed en welkom voelen. We hebben zeker geen spijt van onze beslissing.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Stad Lokeren (@stadlokeren)

Tekst: Femke De Kerpel, eindredactie: Stijn De Belder
Foto: © Femke De Kerpel