Interdisciplinair gezelschap Double V stelt eerste voorstelling BANG voor: ‘Ik wil dat je naar onze voorstelling kijkt en niet weet naar wat je kijkt’
Op 21 april stellen Wannes Wynants en Wout Stallaert hun interdisciplinaire afstudeervoorstelling BANG voor. Dit is de eerste voorstelling van hun gezelschap Double V en meteen de eerste voorstelling die ze als koppel afleveren. ‘Door samen een voorstelling te maken ontdek je elkaars denkwereld en dat is mooi.’
In de turnzaal van een lagere school in Buggenhout is de nabespreking van de eerste volledige doorloop nog bezig. Hier perfectioneren Wannes Wynants en Wout Stallaert hun eerste voorstelling BANG. ‘Mijn mama is leerkracht op deze school en ik geef hier soms ook dramalessen’, vertelt Wout. ‘Daardoor kunnen we deze ruimte gratis gebruiken voor onze repetities, echt een luxe.’
Is de naam van gezelschap Double V zo simpel als hij doet vermoeden? Of schuilt er nog een diepere betekenis achter?
Wannes: ‘Double v is inderdaad Frans voor de letter w, wat de eerste letter is van onze beide namen. Maar er zit nog een andere betekenis aan verbonden.’
Wout: ‘Inderdaad, we zochten een naam waarin duidelijk werd dat er twee werelden aanwezig zijn – Wannes’ danswereld en mijn theaterwereld – en dat verschillende interessegebieden toch ergens samenkomen. De letter v staat voor die versmelting. Ook toen we het logo maakten werd duidelijk dat deze naam gepast was. In het logo staat de paarse w voor Wannes en de rode voor Wout. Als je die twee w’s mengt, dan zie je een v.’
‘Ik heb het gevoel dat alle opleidingen er moeite mee hebben om verschillende kunstdisciplines te combineren’
Binnen jullie gezelschap focust Wout meer op toneel. Wannes jij meer op dans?
Wannes: ‘Ja, ik dans van jongs af aan bij dansstudio Hilde Goyens in Leuven. Na het zesde middelbaar deed ik in Nederland auditie aan de Academie voor Danseducatie met als ingesteldheid: “Als ik slaag doe ik het, zo niet wordt het tuinarchitectuur.” Dat is dus totaal iets anders, maar net daardoor kwam ik er aan met een je m’en fous gehalte, terwijl alle anderen veel stress hadden.’
Wout: ‘Bij mij was het net het tegenovergestelde. Er hing heel veel af van mijn auditie. Sinds mijn achtste volg ik dramalessen en daarna acteerde ik in amateurvoorstellingen in de buurt. Op mijn 10 begon ik met dansen. Toen voelde ik dat ik op een podium moest staan, dat is mijn ding. Ik ben zwaar dyslectisch dus op school voelde ik mij niet echt op mijn plek, maar op het podium kon ik plots heel veel. In het middelbaar ontdekte ik de magie van schrijven en daardoor speelde ik met de gedachte om mijn eigen stukken te schrijven. Daarna volgde ik een zevende jaar musical in Antwerpen en deed ik auditie voor verschillende musicalopleidingen, maar plots werd ik nergens aangenomen. Gelukkig besefte ik dat drama toch meer mijn ding was, dus ik deed ook auditie bij Fontys in Nederland, maar wel met heel veel stress.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Jullie kennen elkaar ook van daar?
Wout: ‘Ja, we zaten in hetzelfde jaar. Wannes volgde een dansopleiding, ik zat in het theater. De eerste drie jaar hadden we kunstgeschiedenis als gemeenschappelijk vak. Nadat Wannes mij voor het eerst een berichtje stuurde, begonnen we af te spreken, maar we dachten er nog niet aan om samen een voorstelling te maken.’
Wannes: ‘Het begon vooral vanuit een gedachte van hoe mooi het zou zijn moesten we samen een professioneel project beginnen. En na een tijd werd die plezante opmerking een soort van streefdoel.’
Wout: ‘Vorig jaar gaven we elkaar nog ruimte om onze eigen weg te ontdekken, maar de gedachte om in de toekomst professioneel samen te werken was er al. Aan het eind van dat jaar maakten we de beslissing om samen ons afstudeerproject vorm te geven. Toen de opleidingsverantwoordelijken het goedkeurden, lag het definitief vast.’
En waren jullie beide opleidingen daar akkoord mee?
Wannes: ‘Voor mijn opleiding is dit een primeur, want de dansopleiding is vrij traditioneel. Voor het eerst mocht je dit jaar een project in eigen beheer doen, op voorwaarde dat een begeleider alles controleert. Daarnaast heb ik ook het gevoel dat alle opleidingen er moeite mee hebben om de verschillende kunstdisciplines te combineren.’
‘Wij gaan ervan uit dat angst al het langst deel is van de mens, dat is eerder ons oerinstinct’
Jullie willen een ‘interdisciplinair podiumkunstengezelschap’ zijn. Wat bedoelen jullie daar precies mee?
Wannes: ‘Voor onze afstudeervoorstelling focussen we ons op dans, theater en muziek, vooral omdat we een duidelijk doel moesten stellen voor de opleiding. Maar in de toekomst gaan we echt opzoek naar “inter”, naar alles wat onder “inter” valt. We willen zo veel mogelijk disciplines bij onze voorstellingen betrekken.’
Wout: ‘Ik wil dat je naar onze voorstelling kijkt en niet weet naar wat je kijkt. Ben ik nu aanwezig op een theaterstuk of een dansvoorstelling? Er zijn nog gezelschappen in Vlaanderen die met die mengvormen experimenteren en daar streven wij ook naar.’
‘BANG’ gaat op 21 april in première. Aan wat mag het publiek zich verwachten? Welke thema’s komen aan bod?
Wout: ‘We brengen het verhaal van Angst en Hoop. Die twee elementen hebben we neergezet als menselijke personages. Angst is de oudste zus en Hoop is de jongere zus. Angst is de oudste omdat wij ervan uitgaan dat angst al het langst deel is van de mens, dat is eerder ons oerinstinct. En Hoop is de jongere zus en die moet maar meegaan in het kader dat Angst schept. Binnen het stuk komen we dan op het punt waar dat het personage Hoop niet meer akkoord gaat met wat Angst aan het doen is. Misschien wil ik wel iets anders doen, misschien wil ik wel alleen aan het werk? Daar botst het dan tussen die twee personages. We laten de emoties zien die in de wereld van de mens terechtkomen. En die wereld van de mens zijn dan onze twee familiestambomen. We gebruiken verhalen van onze twee families om de boodschap over te brengen.’
Zit de centrale boodschap van jullie voorstelling daar ook in vervat?
Wout: ‘De eindboodschap is dat het helemaal oké is om af en toe bang te zijn, dat mag. Angst moet er zelfs zijn, zolang je beseft dat er ook hoop is en dat je de wisselwerking tussen die twee toelaat.’
Extremen vermijden en voor de gulden middenweg gaan.
Wout: ‘Inderdaad. En ook beseffen dat ze er allebei altijd zullen zijn en dat je niet zonder angst moet willen leven, want dat gaat je niet gelukkig maken.’
Wannes: ‘Je moet ook niet proberen om enkel hoopvol te zijn, want vanaf het moment dat je geen angst meer voelt, dan weet je dat er iets mis is.’
Met welke gedachte of met welk gevoel hopen jullie dat het publiek de zaal verlaat na de voorstelling?
Wannes: ‘Ik ben een maker die mensen graag tot een besef doet komen. Ik wil niet belerend overkomen of mensen tot iets verplichten, maar hen wel laten stilstaan bij een onderwerp en hen aanzetten tot dialoog. Wij tonen onze mening over angst en hoop, maar je ziet dan zelf wat je ermee doet.’
Wout: ‘Alle vorige voorstellingen die ik maakte waren educatieve voorstellingen, dus er was een duidelijke boodschap. Maar de kern van een educatief stuk is niet de boodschap, maar het nagesprek.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Hoe stelden jullie de cast voor de voorstelling samen?
Wannes: ‘Het verschil tussen onze beiden families speelt een belangrijk onderdeel van het stuk. We hebben een heel verschillende dynamiek binnen onze gezinnen en daar wilden we over vertellen. En wie ligt dan het dichtste bij onze familie? Onze zussen. Zowel mijn zus als die van Wout zijn dan ook de hoofdrolspeelsters. Als we het verhaal echt duidelijk wilden maken, beseften we dat er meer spelers nodig waren dan enkel onze twee zussen. Dus zochten we naar wat we nog nodig hadden voor een interdisciplinaire voorstelling, want dat is wel onze basis. Daarom gingen we op zoek naar muzikanten en zo kwamen er nog twee andere speelsters bij.’
Kunnen jullie de verschillende dynamieken binnen jullie families verder uitleggen?
Wout: ‘Wannes heeft zelf autisme, zijn broer ADHD en zijn papa een heel felle vorm van autisme. Dat zorgt voor een dynamiek waarbij het geregeld botst tussen de gezinsleden. Bij mijn familie springen we van de hak op de tak. Het tempo binnen ons gezin ligt heel hoog, maar wij vinden dat leuk.’
Wannes: ‘Bij ons thuis moet je dat niet proberen, want dan zal je boodschap niet overkomen. Wanneer ik bij Wout thuis ben, geeft dat een zekere rust omdat ik niet continu op mijn tenen moet lopen uit angst om iets verkeerd te zeggen. We nemen woorden zo letterlijk op dat sarcasme of ironie gewoon niet werkt binnen mijn gezin.’
Wout: ‘Vorige zomer merkten we dat Wannes zijn familie vooral handelt vanuit angst. Binnen mijn familie handelen we dan weer vanuit hoop. Wij zijn eerder naïef en denken dat alles altijd wel goed komt. Daarom focussen we binnen de voorstelling op die tweestrijd.’
‘Je krijg pensioen en een mooi loon, dat zijn dingen die binnen de cultuursector eerder zeldzaam zijn’
Wat bracht de voorstelling jullie op persoonlijk vlak bij?
Wout: Doordat we als makers samenwerkten, leerden we veel over elkaar. Wannes leerde over mij dat ik een snelle denker ben, maar daardoor ook snel dingen vastzet, terwijl het ook soms wat losser mag zijn. We kunnen daardoor ook beter discussiëren. Dat doen we al heel onze relatie, en dat is ook onze kracht, maar ik denk dat we in die discussies nu veel beter tot een einde kunnen komen.’
Wannes: ‘Door samen een voorstelling te maken ontdek je elkaars denkwereld en dat is mooi.’
Hopen jullie het gezelschap verder in leven te houden na de afstudeervoorstelling?
Wannes: ‘Het doel is om na de opleiding één voorstelling per jaar af te leveren. Van daaruit zullen we kijken of dat het realistisch is om een verdere toekomst uit te bouwen met dit gezelschap.’
Wout: ‘Op dit moment hebben we de luxe om binnen ons gezelschap te experimenteren. We krijgen allebei veel jobaanbiedingen, maar daar moeten we binnen het kader van de werkgever werken en is experimenteren niet aan de orde. Ideaal zou zijn om de volgende jaren zo verder te werken en daarna ons gezelschap naar een professioneler niveau te tillen.’
Wannes: ‘Ik hoop om deeltijds in het kunstonderwijs te doceren omdat je daar financiële zekerheid hebt. Je krijg pensioen en een mooi loon, dat zijn dingen die binnen de cultuursector eerder zeldzaam zijn.’
Wout: ‘Een vast inkomen zal er niet zijn als we de volgende jaren enkel inzetten op ons gezelschap. Daarom kiezen we er bewust voor om ook te doceren, want het artistieke aspect kan je enkel uitbouwen als je financieel gerust zit. Stel dat ons gezelschap groot wordt, dan zullen we minder lesgeven, maar op dit moment is dat binnen de kunstwereld geen optie. Het is lastig om een degelijk inkomen te verdienen, ook al werken we volgens mij meer dan de gemiddelde werkmens. De komende twee jaar bouwen we voor onszelf in als buffer om uit te zoeken wat we willen en we hebben het naïeve vertrouwen dat het gezelschap daarna wel zal renderen.’
BANG gaat op vrijdag 21 april om 20:00 uur in première in de Sint-Amanduskerk in Opdorp. Ook zaterdag 22 april om 20:00 spelen ze de voorstelling en op zondag om 15:00 uur een laatste keer.