In mei vertegenwoordigt Gustaph ons land op het Eurovisiesongfestival in Liverpool met ‘Because of You’. Tijdens de preselectie maakten zeven artiesten, samen goed voor veertien nummers, kans op een plaats op het populaire liedjesfestival. Geen enkele Nederlandstalige song, wel twee Franse liedjes en twaalf Engelstalige. Had soms niemand de ballen om het in het Nederlands te proberen?

Sinds 1999 mogen landen kiezen in welke taal ze zingen tijdens het Eurovisiesongfestival, hiervoor was het nog verplicht om in de eigen landstaal te zingen. Datzelfde jaar besloot België al meteen om over te schakelen op het Engels: Vanessa Chinitor zong in 1999 het nummer ‘Like the wind’. Sinds Lisa Del Bo met ‘Liefde is een Kaartspel’ in 1996 is er geen Nederlandstalige inzending meer geweest. In 2005 hadden we nog een Franstalig lied maar sindsdien zijn al onze inzendingen gezongen in Engels.

Je wint het Eurovisiesongfestival makkelijker met een slecht lied in je eigen taal, dan met een goed lied in het Engels.

De diversiteit die de verschillende landstalen brachten is nu zo goed als verdwenen. Een verhaal vertellen in je eigen taal komt nog altijd oprechter over dan in het Engels. Tegenwoordig is het Songfestival een grote soep van Engelstalige liedjes. Om daarin op te vallen heb je een hoogstaand Engels lied nodig, iets wat België de laatste jaren niet heeft kunnen brengen. Met een lied in je landstaal val je sneller op in de massa. Je wint het Eurovisiesongfestival makkelijker met een slecht lied in je eigen taal, dan met een goed lied in het Engels.

Allicht maken we met een Franstalige song meer kans dan met een Nederlandstalig lied. Dat bewees het liedjesfestival van twee jaar geleden. Toen stonden er twee Franstalige nummers in de top drie, op de tweede en de derde plek. Wij hadden daar kunnen staan, maar wij speelden met Hooverphonic op safe. Het veilige Engels, een rustige ballade waar je eigenlijk niets fout mee kan doen. Maar eentje die je na drie keer luisteren wel beu bent. Het verbaast mij zelfs dat we met dat lied nog 19^de geworden zijn, want het was geen songfestivallied, het was niet gedurfd.

Om het Eurovisiesongfestival te kunnen winnen moet je vooral lef hebben. Een lied in je eigen taal, je belachelijk maken voor miljoenen kijkers of gewoon heel goed zijn. Iets wat België de laatste jaren te weinig liet zien. Onze hoogste noteringen de laatste jaren komen van Loïc Nottet en Blanche, allebei op de vierde plaats. Loïc Nottet heeft een straffe stem, de act zat goed in elkaar en spektakel was er zeker. Blanche, in haar eentje op een groot podium met een spot op haar gericht: intiemer kon haast niet. Dat onderscheidde haar van de rest.

Wij zijn België, misschien een klein land, maar we hebben hier wel véél talent zitten.

Maar waarom laten we de taal ons niet onderscheiden van de rest? De laatste jaren is tijdens het Eurovisiesongfestival al bewezen dat zingen in je eigen taal de sleutel kan zijn tot succes. Kijk maar naar vorig jaar: Oekraïne werd toen eerste met ‘Kalush Orchestra’, al valt natuurlijk niet met zekerheid te zeggen dat zij enkel wonnen door de massale steunbetuigingen. Ook in 2021 bestond de hele top drie uit liedjes in de eigen landstaal. Ook onze songfestivalgeschiedenis bewijst dat zingen in je eigen taal loont. Kijk maar naar Sandra Kim met J’aime la vie.

Onze Ultratop staat vol met Vlaamse artiesten met Nederlandse liedjes. Waarom sturen we niet iemand van hen naar het Eurovisiesongfestival? En nee, daarmee bedoel ik niet Niels Destadsbader of Regi. Daarmee raken we niet in de finale. Maar er zijn nog genoeg artiesten in België die ons land naar de overwinning zouden kunnen loodsen, denk aan een Camille, Bazart of Pommelien Thijs. Camille kan met haar popmuziek het Nederlands aantrekkelijk maken maar ook op het podium is zij een goede keuze, ze staat er. Bazart kan met hun mysterieuze charmes het publiek inpakken. Pommelien Thijs is dan weer een brok energie, die het publiek zeker zal kunnen bekoren.

Het is alsof we bang zijn om het Nederlands te gebruiken, maar echt veel hebben we niet te verliezen. We zijn geen land dat vaak wint zoals Ierland of Zweden. België behoort ook niet tot de Big 5, de ‘grote landen’ die rechtstreeks naar de finale gaan. Wij zijn België, misschien een klein land, maar we hebben hier wel véél talent zitten. Laat ons deze artiesten niet langer verstoppen. Tijdens het Eurovisiesongfestival 2025 met een Vlaams lied op een van de grootste podia ter wereld. Ik kan niet wachten.

Tekst: Amelie Van Oosterwyck
Foto: © Elaine Lock