Ongeveer 40.000 mensen trokken op zondag 22 oktober 2023 de straat op om Europese politici wakker te schudden over hun aanpak van het geweld in de Gazastrook.  Mensen van diverse culturele achtergronden palmden de Europawijk te Brussel in en verzamelden zich op het Schumanplein. ‘Je kan niet de persoon zijn die stilzwijgt en gewoon dingen laat gebeuren.’ 

Leestijd: 3min

Fayrouz Abougarad, een 23-jarig studente met Palestijnse roots, nam deel aan de betoging omdat haar familie in Gaza woont. ‘Er is een genocide aan de gang in de Gazastrook, waar vooral kinderen het slachtoffer van zijn. Ik moest iets doen’, getuigt Fayrouz. Ze zocht hierbij naar de steun van andere aanwezigen. ‘Ik wou mijn mening laten horen en was blij om te zien dat zoveel mensen uit verschillende culturen en met verschillende achtergronden aanwezig waren.’ 

‘Wij moeten allemaal, als mensen, opkomen voor elkaar’, getuigt Cato Chalmet (25). De oud-studente Journalistiek ging mee betogen in Brussel. ‘Er zijn zoveel verschrikkelijke dingen aan het gebeuren en als we niet op straat komen, zal er nooit iets veranderen. Je kan op dit moment niet veel andere initiatieven ondernemen. Iets delen op sociale media, samenkomen, je stem verheffen en aantonen dat je ergens niet mee akkoord bent: Ik vind wel dat dat iets uitmaakt’, aldus Cato. 

Vrede vzw, een vredesorganisatie die een vreedzame en sociaal rechtvaardige internationale samenleving nastreeft, nam als medeorganisator deel aan de betoging.  Ludo De Brabander, vredesactivist en woordvoerder van Vrede vzw, verduidelijkt: ‘Met de betoging willen we onze solidariteit uitdrukken met de betroffen bevolking en onze verontwaardiging ten aanzien van onze Europese leiders benadrukken.’ Die Europese leiders spraken zeer nadrukkelijk steun uit voor Israël terwijl steun voor de Palestijnen uitblijft. ‘Ze ondernemen dus niets om een einde te maken aan het geweld’, gaat De Brabander verder. ‘Zo tolereert men eigenlijk oorlogsmisdaden.’ Hij spreekt van nalatigheid die ervoor zorgt dat het geweld kan blijven doorgaan en dat Europa het hele rechtssysteem ondergraaft. ‘Wie zal nog luisteren als Europa ander landen op de vingers wil tikken omwille van hun mensenrechtenschendingen?’  

Ook Lina Benhaj (20), studente International Journalism, was aanwezig op de betoging. Ze besloot voor de eerste keer mee te lopen in een betoging.  ‘Ik wou mijn solidariteit voor de Palestijnse mensen laten zien. Het was een heel speciaal en sterk moment, zeker omdat het mijn eerste betoging was. Iedereen daar was er ook voor hetzelfde doel en dat was mooi om te zien’, vertelt ze.

Massaal op straat, maar ook nuttig?  

Volgens Fayrouz zal een betoging niet altijd iets uitmaken. ‘Maar het is het enige wat ik kan doen’, gaat ze verder. Als de mensen van de Europese Commissie dat zien, kunnen we misschien iets veranderen aan de politiek.’ Naast betogen, probeert ze ook aan te tonen wat er aan de hand is. ‘Ik deel video’s om te laten zien wat er gebeurt. Ik probeer mensen te laten begrijpen wat er daar (Gaza, red.) gebeurt’, besluit ze.  

Daarentegen vindt Lina een betoging wel nuttig. ‘Het feit dat je overal ter wereld dergelijke betogingen ziet, waar miljoenen mensen hetzelfde doel steunen, geeft mensen uit de Gazastrook het idee dat ze niet alleen zijn.’ 

De Brabander bevestigt: ‘Met een betoging toon je dat je een draagvlak hebt voor je boodschap. Als je met duizenden mensen op straat komt, dan krijg je gehoor in de media en maak je politici wakker.’ Zo hopen de organisatoren concrete veranderingen te zien in de manier waarop de situatie in Israël aangepakt wordt.  

Protesteren, maar dan anders  

11.11.11, een organisatie die internationale solidariteit vooropzet, startte ook een petitie op om het internationaal recht aan beide zijden van het conflict af te dwingen. De betoging en de petitie zijn complementair volgens De Brabander. ‘Het gaat niet over welke actie het nuttigst is, wel over hoe complementair die kunnen zijn en op welke manier mensen worden verder geholpen.’ 

Cato laat haar stem ook op andere manieren horen. ‘Het is misschien heel onnozel, maar ik probeer van bepaalde merken geen producten meer te kopen. De aandelen van sommige merken zijn aan het kelderen omdat je ziet dat de hele wereld zich aan het verzetten is. Alleen kan je niets teweegbrengen, maar als je met genoeg mensen bent, kan je iets bereiken. Je kan niet de persoon zijn die stilzwijgt en gewoon dingen laat gebeuren.’ 

Tekst: Wout Ampe en Jani Lambrechts
Foto bovenaan: © Lina Benhaj