De rossistische podcast van Rosanne Coetsier (25) vraagt meer aandacht voor roodharigen. Een vaak vergeten term zoals rossisme en de discriminatie daarrond komt ‘eindelijk’ naar boven. Is dit de podcast die het stereotyp rond gingers gaat doorbreken? Onze roodharige 21bis-reporter Amelie Van Bogaert ging op zoek naar enkele getuigenissen.

De invloed van rossisme op het dagelijkse leven is vooral enorm aanwezig tijdens de lagereschooltijd. Er niet bij horen omdat je haar ‘oranje’ is, was dagelijkse kost voor onze 21bis-reporter Amelie Van Bogaert. ‘Sommigen raken zonder te vragen je haar aan, en je krijgt meteen een label. Daarnaast krijg je te maken met nare uitspraken zoals no gingers for us die voor de rest van je leven in het hoofd geprent zijn.

Voor frontzangeres van de Belgische rockband The Juliets, Aurélie Van Rompay (28),  begon haar confrontatie met rossisme ook in de lagere school. ‘Klasgenoten zongen liedjes en trokken aan mijn haren. Toen wist ik nog niet hoe ik moest om gaan met pesters.’ Ze herinnert zich dan ook heel goed de aflevering van Spring waarin de hoofdrolspeler, vertolkt door Jelle Cleymans, werd gepest omwille van zijn haarkleur. Ze riepen: ‘Rossekop, rossekop, rooie mier’. Die zin moest Aurélie later vaak aanhoren. Ze vond dat het scenario helemaal niet nodig was om de verhaallijn te verduidelijken.

‘Het lijkt voor veel mannen een queeste in het leven om ooit eens een roodharige te scoren.’ – Aurélie

Pas toen ze ouder werd, besefte ze dat de haarkleur juist een sterkte is. Vanaf dat moment mochten ze haar ook ‘rosse’ noemen. ‘Zonder negatieve bijklank, omdat ik daar trots op ben. Als ik tegen mensen zeg dat ze mij zo mogen noemen, kijken ze toch eerst even raar.’ Aurélie vond gelukkig veel steun bij een vriendin met dezelfde haarkleur. Samen ventileerden ze op een manier die andere mensen niet verstonden. ‘Als ik andere mensen met rood haar tegenkom op straat lijkt het alsof er een onverklaarbare band ontstaat.’

Alexander Christiaensen (23), de jongere broer van StuBru-presentator Thibault, kreeg als kind ook opmerkingen over zijn rode haren. ‘Niet in de mate dat ik daardoor het gevoel had dat ik gepest werd. Mijn ouders en broers hebben mij er altijd op gewezen dat het iets is om trots op te zijn.’ Als ze hem vandaag ermee confronteren of Ed Sheeran roepen, doet hij alsof hij het niet hoorde. ‘Of ik roep terug dat ik eerder op Jelle Cleymans lijk.’

(Lees onder het bericht verder.)

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door A U R E L I E (@aurelievanrompay)

Ros in het dagelijkse leven

Aurélie wordt tijdens haar huidige job als barvrouw en frontzangeres dagelijks geconfronteerd met vreemde opmerkingen. ‘Mannen vragen of het waar is dat ‘ros bloed goed poept’ of dat ‘the curtains the drapes matchen’. Het lijkt voor veel mannen ook een queeste in het leven om ooit eens een roodharige te scoren.’ Volgens Alexander wordt zijn leven totaal niet beïnvloed door zijn haarkleur. ‘Mijn vriendin herinnert me eraan op dagen zoals Kiss a Ginger Day. In het algemeen merk ik geen verschil.’ Hij moet wel toegeven dat ze hem tijdens een voetbalmatch wel iets harder viseren. ‘Soms geeft de tegenpartij aanwijzingen om ‘dieje rosse’ in het oog te houden. Ik zie dat eerder als een compliment.’

– © Alexander Christiaensen

In de media worden roodharigen meestal gepresenteerd als sekssymbool, merkt Aurélie op. ‘Als een rosse vrouw op het toneel verschijnt moet ze meteen ten prooi vallen voor de mannelijke protagonist.’ Lisa Rigante (30) vindt het dan ook vervelend dat de rosse personages op tv altijd worden neergezet als nerd of underdog. ‘De personages met rode haren waren nooit normaal of een hoofdpersonage. Ik was enorm blij toen Disney kwam met een film over het dappere roodharige figuurtje Brave.’ Ze benadrukt dat rosse mensen zoveel meer zijn dan uitersten. ‘Gewoon meer ros zien op een positieve manier is al genoeg.’ Al is er volgens Alexander toch al wat verandering op het scherm. ‘Er duiken meer mensen met rood haar op in reclamespots.’

‘Rosse mensen zijn het gewoon om ermee geconfronteerd te worden. Ik geef eerlijk toe dat het mij nog weinig doet als iemand er iets over zegt. Dat is eigenlijk niet oké.’ Aurélie betreurt dat er vaak over de grens van roodharigen wordt gegaan. Ze roept ook op om alle opmerkingen te laten voor wat ze zijn, want we hebben het al gehoord en we vinden ze niet grappig of aantrekkelijk.

‘Kleur je haar maar rood, maar de persoonlijkheid die bij de haarkleur hoort, is eentje die je moet verdienen.’ – Aurélie

Aurélie vindt troost in het feit dat er tegenwoordig niet veel mensen meer zijn met rood haar en dat sommige vrouwen ervoor kiezen om hun haar rood te verven. Ze herinnert zich een vriendin die haar haar rood verfde en achteraf tegen haar zei: ‘Nu kan je mij ook rosse noemen.’ Maar zo werkt het niet, volgens Aurélie. ‘Ik ben tenminste een echte rosse. Kleur uw haar maar rood, maar de persoonlijkheid die bij de haarkleur hoort is eentje die je moet verdienen.’

Wees trots ros

‘Mijn boodschap aan de mensen is dat ze eens allemaal normaal moeten doen. Want wat heeft mijn haarkleur te maken met wat ik in bed doe of over wat ik kan? Iedereen moet beter nadenken voor ze iets zeggen. Ik ben anders dan al de rest en ik hou ervan. Ros haar hebben is de shit en ik laat niemand mij iets anders wijsmaken’, geeft Aurélie mee. Alexander concludeert dat de podcast over rossisme een goed initiatief is om de stigmatisering die andere roodharigen hebben ervaren onder de aandacht te brengen. ‘Wees trots om ros te zijn. Laat het geen invloed hebben op je zelfvertrouwen, zie het als een sterke, unieke eigenschap.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Podcast mét ziel (@derossistischepodcast)

Tekst: Amelie Van Bogaert
Afbeelding: © Aurélie Van Rompay – © rossistischepodcast