03/10/2024

COLUMN – (Plastieken) vissen

De duikbril zit een tikkeltje te strak als ik door het Middellandse Zeewater van Toreilles Plage klief. Er is zo weinig onderstroming dat je elke vis glashelder kan zien. Wanneer je dan een rode vlek ziet, is je aandacht meteen getrokken. “Toch niet weer een colablikje,” dacht ik. Ik werd nieuwsgierig en besloot er naartoe te zwemmen. Adrenaline spoot door mijn aderen toen ik superheldgewijs mezelf afstootte van de zeebodem. Geen leeg en gedeukt colablikje, wel een briefje van tien euro. Geld of een colablikje, beiden horen niet thuis in de zee.

Vijf jaar geleden spijbelden massaal veel jongeren om te protesteren voor het klimaat. Je zou toch verwachten dat de maatschappij bezig is met het milieu behouden? Quod non.

Eind september, de eerste schooldag van honderdduizenden studenten. Altijd een blij weerzien, maar ik houd altijd mijn hart vast. Wie op het middaguur voorbij een grasveld naast een campus rijdt, ziet er massaal veel studenten gezellig bij elkaar zitten. Als het zonnetje dan eindelijk schijnt lijkt alles rozengeur en maneschijn. Maar wat zien we daar? Gedeukte blikjes bier of frisdrank. Achtergelaten papieren verpakkingen van een tripje naar de frituur. Lege pizzadozen. Allesbehalve rozengeur en maneschijn.

Ben je plots niet meer cool als je je afval in een vuilbak gooit? Verlies je aura-punten als je je druk maakt om het klimaat en het milieu? Doe wat moeite. In plaats van al rokend te leunen op de vuilnisbak en je sigaret uit te doven onder je voetzool op de grond, gooi hem ineens weg. In plaats van je afval en verpakkingen op de grond te laten liggen, neem je afval mee als er geen plaats meer is in de dichtstbijzijnde vuilbak. Sta wat minder lang onder de douche.

Als iedereen extra moeite doet om het milieu te beschermen, kunnen we met z’n allen zo lang mogelijk genieten van de pracht die de Aarde ons heeft geboden. In plaats van ‘op tijd’ naar het Victoriameer op reis te vertrekken vooraleer het helemaal uitdroogt, creëer de mentaliteit om ervoor te zorgen dat we elk jaar het Victoriameer in haar volle glorie kunnen bezichtigen. Misschien kunnen kinderen in Hawaï eindelijk zien welke kleur het zeewater van de Stille Oceaan heeft of welke vissen er zwemmen.