Eenzaamheid bij personen met dementie is in woonzorgcentrum Booghuys Leuven een voelbaar probleem voor wie geen bezoek ontvangt. Ondanks de zorg en aandacht van zorgverleners, gaat hun mentale gezondheid achteruit. ‘We hebben dringend meer vrijwilligers nodig.’

Zorgkundige Claudia Mesias vindt het jammer dat sommige bewoners bij woonzorgcentrum Booghuys in Leuven geen bezoek krijgen vanwege conflicten met hun familie of omdat ze geen kinderen hebben. ‘Dit raakt ons, omdat we weten hoe belangrijk sociaal contact is, vooral in de laatste fase van hun leven.’

‘Vorige week overleed een bewoner helemaal alleen. Hij was een oudere man, zonder kinderen, wiens vrouw eerder overleed. Na drie jaar te hebben verbleven in ons woonzorgcentrum, stierf hij in het ziekenhuis zonder dat de verpleegsters ons verwittigden. We hadden hem graag gezelschap gehouden’, vertelt ze.

Huisdieren op bezoek

Huisdieren doen wonderen volgens Claudia. ‘Honden die op bezoek komen in het woonzorgcentrum zorgen voor veel vreugde onder de bewoners’, zegt ze. ‘Huisdieren zijn altijd welkom bij ons, en een regelmatige aanwezigheid zou een wereld van verschil maken voor onze bewoners met dementie. Ze worden er dolgelukkig van.’

Woonzorgcentrum Booghuys werkt met kleinschalige wooneenheden, waar ongeveer acht bewoners met dementie samenleven. Elke eenheid heeft een eigen keuken, woonkamer en slaapkamers, waardoor er een huiselijke sfeer is. ‘Als verzorgers hebben wij nauw contact met de bewoners; we helpen ze met dagelijkse zorg zoals eten en persoonlijke hygiëne’, zegt Claudia. ‘Toch kunnen we niet altijd entertainment of persoonlijke aandacht bieden, vooral niet als je alleen staat voor een groep bewoners.’ Het gebrek aan bezoek weegt zwaar op de mentale gezondheid van bewoners met dementie. ‘Voor degenen die weinig tot geen bezoek ontvangen, is de eenzaamheid elke dag voelbaar. Bovendien gaat hun gezondheid verder achteruit, zowel fysiek als mentaal’, informeert ze.

Nood aan vrijwilligers

Zorgkundigen van Booghuys proberen activiteiten te organiseren om bewoners betrokken te houden. ‘Helaas hebben we te weinig vrijwilligers om alles te realiseren wat we zouden willen’, zegt Claudia. Bewoners die nog mobiel zijn, bijvoorbeeld met een rollator, gaan graag wandelen in het park of bezoeken de vrijdagmarkt in het centrum, maar ze hebben begeleiding nodig en daar is vaak geen personeel voor beschikbaar. ‘Soms organiseren we activiteiten in de cafetaria, zoals knutselen, het lezen van de krant of het luisteren naar muziek. Muziek blijkt een bijzonder positief effect te hebben; bewoners bloeien open en zingen mee. Het zou fantastisch zijn als er meer vrijwilligers langskwamen om te komen babbelen of wandelen met de bewoners. Dat dat zou hun welzijn enorm verbeteren.’

Volgens Claudia heeft de zorgsector dringend meer vrijwilligers nodig, niet alleen in woonzorgcentra, maar in de hele sector. ‘Er moet meer geïnvesteerd worden in zorg, zodat we onze bewoners de aandacht en activiteiten kunnen bieden die ze verdienen, vooral in de laatste fase van hun leven.’

Tekst en foto: © Alexandra Cares Morales
Foto bovenaan: © Jsme MILA via Pexels