Elisabeth (20) en Robin (19) kennen elkaar van de Chiro al sinds ze zes jaar waren, maar het duurde tot hun zestiende voordat ze echt goed bevriend raakten. Nu zijn ze bijna drie jaar samen als koppel. Ongeveer een jaar geleden deelde Robin met Elisabeth een groot geheim: ze is geen jongen, maar een meisje.

Robin besefte al in het eerste middelbaar dat ze zich een meisje voelde, maar wist toen nog niet precies wat dat betekende. Het was pas tijdens haar relatie met Elisabeth dat ze hier volledig zeker van werd en het ook durfde te delen. ‘Ik was in eerste instantie een beetje verrast,’ vertelt Elisabeth. ‘Ik dacht dat ze gewoon aan het experimenteren was met haar seksualiteit en misschien homoseksueel was, maar toen kwam ik erachter dat ze zich als meisje identificeerde.’

In het begin vond Elisabeth het wel even moeilijk. Ze had zelf geen ervaring met trans personen en wist niet goed hoe ze Robin kon ondersteunen. Ook begon ze zich vragen te stellen over haar eigen seksualiteit: ‘Dankzij Robin besefte ik dat ik ook van vrouwen hou. Ik moest voor mezelf ontdekken of ik het lastig zou vinden dat Robin in transitie zou gaan en dat er dingen zouden veranderen. Maar uiteindelijk bleek dat helemaal geen probleem te zijn; ik kan ook prima een relatie met een vrouw hebben.’

Medische overgang

Elisabeth en Robin hebben vaak gesproken over een toekomstige medische transitie. ‘Het is een grote verandering, maar ik zei dat ze moet doen wat goed voelt voor haar lichaam en wat haar gelukkig maakt.’

Niet zo lang geleden had Robin een afspraak bij de seksuoloog. Deze zou leiden tot de start van haar hormoontherapie, maar haar seksuoloog verlengde het traject. Dat was moeilijk voor Robin, want ze dacht dat ze haar oestrogeenpillen zou krijgen. Omdat haar ouders en vele anderen in haar omgeving nog niet op de hoogte zijn, mag ze nog niet in transitie gaan.

Reacties van anderen

Elisabeth heeft soms wat schrik voor Robin. ‘Ze heeft nog niet aan veel mensen verteld dat ze trans is. Ik maak me een beetje zorgen over hoe andere mensen zullen reageren.’ Zo horen ze in hun Chiro soms grapjes over trans personen. ‘De anderen weten niet dat Robin trans is, dus die opmerkingen zijn niet specifiek tegen haar gericht, maar raken haar toch.’

Volgens Elisabeth zal het in de Chiro als een grote schok komen als Robin vertelt dat ze trans is, vooral omdat ze daar tot nu toe een mannelijk imago heeft gehad. ‘Ik denk dat de mensen die openstaan voor wie ze is en geen probleem hebben met trans personen haar zullen accepteren, maar het zal zeker een verrassing voor hen zijn.’

‘Soms, als we in het openbaar zijn, zie ik dat mensen ons vreemd aankijken. Mensen die niet begrijpen wat onze relatie inhoudt, willen het ook niet accepteren.’ Gelukkig krijgt Robin steeds meer zelfvertrouwen en begint ze zich te kleden zoals ze wil. ‘Ze is er nu opener over; ze heeft zelfs een septumpiercing gezet. Dat zou ze een jaar geleden nooit hebben gedaan.’

‘Het is belangrijk om te begrijpen dat onze relatie hetzelfde is als elke andere, maar dan met iemand die zich niet goed voelde in haar lichaam en besloot te veranderen. Dit heeft onze relatie alleen maar sterker gemaakt. Ik hou van Robin zoals ze is, en ik ben blij dat ze zichzelf kan zijn. Dat is geen liefdadigheid; dat is gewoon liefde.’

Tekst: Anne De Wever
Afbeelding bovenaan: ©Elisabeth Lalji