Vandaag organiseert het gemeenschappelijke vakbondsfront een algemene staking bij De Lijn, waardoor er minder bussen en trams rijden. Het is de derde keer dit jaar dat het personeel van De Lijn staakt. De reden van de stakingen verschilt telkens: geweld tegen de buschauffeurs, te hoge werkdruk en slechte communicatie over het jaarplan van 2025.

Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn staakt gemiddeld tussen de twee à zes keer op een jaar. Dat is niet opvallend meer dan andere Europese vervoersmaatschappijen, maar volgens de krantenlezer is deze stakingsaankondiging een gebed zonder eind. ‘Het ABVV organiseert ook interprofessionele acties waar we ons regelmatig achter zetten. Dat creëert de perceptie dat er veel gestaakt wordt in ons land, maar dit zijn vaak lokale acties’, zegt Stan Reusen van de socialistische vakbond ACOD.

Wat willen de stakers?

Hoewel de reden van elke staking lijkt te verschillen, is er zeker een link tussen alle stakingen. De Lijn zit nu al 18 jaar in besparingsmodus sinds de legislatuur van Hilde Crevits (CD&V), destijds aangekondigd met de slogan ‘snoeien om te bloeien’. Dit zorgt voor veel reorganisaties en veranderingen, zoals efficiëntiewinsten of de overgang naar een flexibele organisatie. ‘Binnen dit besparingsbeleid stuit het personeel vaak op weerstand bij bepaalde hervormingen, wat niet altijd positief wordt ervaren.’

Ook de drang naar privatisering zet De Lijn zwaar onder druk in de laatste 5 jaar. Midden 2025 wordt een heel aantal diensten van De Lijn naar de onderaannemers verschoven, waardoor een groot deel van het personeel niet werkt in dienst van De Lijn zelf. Ook dit willen ze op tafel leggen in de staking van vandaag.

De vakbonden vragen met hun staakacties vooral om dialoog en samenwerking, om samen met De Lijn op zoek te gaan naar een oplossing. ‘We merken wel op dat acties lonen. We willen niets liever dan dat De Lijn als organisatie niet alleen werkt voor zijn reizigers, maar ook voor zijn personeel’, gaat Reusen verder. ‘Er zijn genoeg medewerkers die op lokaal niveau geëngageerd zijn om te zorgen dat we een goede vervoersmaatschappij zijn die doet wat hij moet doen.’

Boodschap aan de reizigers

Volgens Reusen is de mening van de reizigers tegenover De Lijn heel mediagebonden. Als de vakbond stakingen organiseert, komt dit in het nieuws en creëert het een negatief beeld over de vervoersmaatschappijen in België. ‘Elke keer als er gestaakt wordt, krijgen wij klachten dat de reiziger in de kou staat en benadeeld wordt. In onze ogen staat de reiziger alle andere dagen ook in de kou, door onderfinanciering, door een organisatie die niet werkt zoals ze zou moeten werken, door onvoldoende bussen, door slechte infrastructuur en door alle besparingen van de afgelopen 18 jaar.’

Ook is hij overtuigd dat de meeste reizigers wel begrip tonen voor de buschauffeurs, indien ze op de hoogte zijn van de problematiek en weten wat er speelt. Bij bepaalde zaken staan de reiziger en de chauffeur aan dezelfde kant, bij andere zaken niet. De media focussen zich volgens Reusen op de uitzonderlijke gevallen die zich wel benadeeld voelen en creëren hiermee een eigen perceptie.

Foto bovenaan: De Lijn mediagalerij
Tekst: Anne De Wever