Daphne Endlich (27) werkt als redactrice voor Proud2Bme en streed tien jaar geleden zelf tegen een eetstoornis. Nu deze psychologische ziekte haar leven niet langer bepaalt, helpt ze lotgenoten in hun gevecht tegen deze krachtige stem. ‘Als ik op deze periode terugkijk, besef ik dat dit jaren zijn die ik nooit meer terugkrijg.’

Op de Nederlandse website Proud2Bme vinden jongeren informatie over eetstoornissen, inspirerende verhalen en motiverende getuigenissen die helpen tijdens de zoektocht naar herstel. Het team van jonge redactrices en ervaringsdeskundigen publiceert dagelijks artikels over eetstoornissen en de onderliggende factoren die hierbij een rol spelen.

Positieve tegenhanger

Een eetstoornis klopt nooit alleen aan, met een rugzakje vol lichamelijke of psychische onzekerheden en een gebrek aan zelfwaardering eist ze haar plekje op in je hoofd. Al deze factoren die bij een eetstoornis komen kijken, brengt Proud2Bme in beeld via verhalen op haar website en Instagram-pagina. Naast het lezen van artikels wil ze jongeren de mogelijkheid geven om dagelijks met de redactrices en elkaar te chatten. Proud2Bme is opgericht als tegenhanger voor pro-anorexia-sites, platforms waar mensen hun liefde voor anorexia nervosa delen en deze levensstijl bij elkaar aanmoedigen. Via Proud2Bme komen ze bij een positief zoekresultaat terecht dat een heel andere kant van de ziekte in beeld brengt.

In 2018 begon Daphne als ervaringsdeskundige en redactrice bij Proud2Bme. Voor ze hier aan de slag ging, volgde ze cursussen journalistiek en werkte ze in de horeca. Tijdens niet-coronatijden ruilt ze haar keukentafel in voor het hoofdkantoor van Proud2Bme in Leiden en staat ze één avond per week in een koffiebar als barista.

Omgaan met onzekerheid 

‘Rond mijn zeventiende kreeg ik anorexia, een eetstoornis die na een jaartje een andere vorm aannam en omsloeg in boulimia. Er zit nooit één ding achter je eetstoornis, het gaat over een samenbundeling van verschillende factoren. Voor mij speelde vooral de onzekerheid over mijn uiterlijk een belangrijke rol. Als de buitenkant goed zat, zou de rest automatisch op zijn pootjes vallen.’

‘In therapie leerde ik mensen kennen die geen vertaling nodig hadden bij het lezen van mijn woordenbrij. Deze herkenning gaf mij hoop op herstel. Ik was niet alleen, ik was niet gek’

‘Je wordt niet opeens wakker met een nieuw hoofd, maar je leert er anders mee omgaan. In de manier waarop ik over mezelf praat en naar mijn lichaam kijk in de spiegel, schuilen nog steeds sporen van mijn onzekerheid. Over deze twijfels heb ik doorheen de jaren leren praten. Tijdens mijn herstel ging ik op zoek naar woorden die mijn gevoel beschreven, notitieboekjes werden het klankbord van mijn gedachten en gevoelens. In therapie leerde ik mensen kennen die geen vertaling nodig hadden bij het lezen van mijn woordenbrij. Deze herkenning gaf mij hoop op herstel. Ik was niet alleen, ik was niet gek.’

Zoektocht naar herstel

‘Je hoeft niet te vechten, je moet dit niet doen’ was een zin die ik tijdens mijn therapie te horen kreeg en ik met een bedenkelijke blik beantwoordde. Toen de woorden van mijn behandelaar langzaam doorsijpelden, besefte ik dat er inderdaad niemand was die mij ergens toe dwong. Er was niemand waarvoor ik dit moest doen, op één uitzondering na: mezelf. ‘Waarom wil ik dit?’ en ‘Hoe zie ik mijn leven volgend jaar?’, vragen die ik voor het eerst aan mezelf kon stellen en voor een kantelpunt in mijn zoektocht naar herstel zorgden. Deze woorden gaven mij de juiste motivatie om niet morgen, maar vandaag te starten met de puzzel die over een jaar mijn leven moest voorstellen.’

‘Niemand kan dit voorkomen en iedereen zal het moeten overwinnen. Is het nu niet, dan volgt het later’

‘Als ik op deze periode terugkijk, besef ik dat dit jaren zijn die ik nooit meer terugkrijg. Naast deze negatieve gevoelens, leerde ik door mijn eetstoornis veel bij.  Je gaat in therapie en komt jezelf tegen. Van de woorden ‘had ik dit maar nooit gekregen’ spaar ik mezelf. Iedereen komt in zijn of haar leven een persoonlijke drempel tegen, een kruisje dat voor de ene al wat groter is dan voor de andere. Niemand kan dit voorkomen en iedereen zal het moeten overwinnen. Is het nu niet, dan volgt het later.’

Schrijvers van de Proud2Bme verhalen 

‘Momenteel bestaat ons team uit vijf redactrices en één hoofdredacteur. Op papier staat er elke week een redactievergadering op onze planning, maar in de praktijk horen we elkaar elke dag om de belangrijkste puntjes te overlopen. Naast onze redactie zijn er nog dertig vrijwilligers die ons team versterken en publiceren we artikels van lezers die hun teksten naar ons doorsturen. Als redactie kunnen we niet elk verhaal vertellen, maar anderen slagen hier misschien wel in. Elke tekst met een mooie toegevoegde waarde is meer dan welkom.’

‘Door de pandemie is het aantal psychische stoornissen aanzienlijk gestegen. Bij Proud2Bme merken we een lichte toename qua leden, maar zien we vooral dat de mensen die onze site al kenden actiever worden. Hun behandelingen kunnen niet doorgaan of vinden online plaats waardoor ze extra hulp zoeken via ons kanaal. Als je de woorden niet op papier krijgt, is het een hele verademing om mensen te vinden die dit voor jou neerpennen.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Proud2Bme (@proud2bmenl)

Via Proud2Bme en Eetexpert vind je alle informatie over eetstoornissen.

Lees ook: De ‘vergeten’ eetstoornis: hoe herken je de symptomen van binge eating? 

Tekst: Eline September, foto: © Daphne Endlich